Deel 8: De advocaat

Geplaatst door: cian op 27-08-16

De eerste dagen thuis verliepen rustig, ik bracht mijn dagen door met ´s morgen lekker sporten en de sauna. ´s Middags zat ik vaak een boek te lezen in de grote kamer bij Tante. Aan alles kon je merken dat de rust was teruggekeerd in mij en in het huis. Tante was gelukkig en lachte vaker als anders Yvet en Claudia waren ook een stuk vrolijker. Het leek net of de winter al voorbij was en iedereen genoot van de eerste lente dag. Maar ergens diep in mijn bekroop een gevoel dat dit geluk geen lang leven was beschoren. Mijn ouders zouden dit nooit pikken wat er gebeurt was. Ik maakte me daar niet al te veel zorgen om ik was hier gelukkig en op mijn plek. Bij Tante voelde ik voor het eerst echte liefde. Linda kwam ook wat vaker langs en dan zaten we samen in de grote kamer bij Tante rustig wat te praten of een boek te lezen. Linda stelde voor om de laatste week van de vakantie te besteden aan studeren, zodat ik het kon inhalen van wat ik had laten verslonzen de laatste weken voor de vakantie. Tante vond dat een goed idee ik keek een beetje geërgerd naar Linda maar ik wist wel dat ze gelijk had. Maar ik kon nooit lang boos zijn op haar we voelde elkaar zo goed aan. Zo gezegd zo gedaan de laatste week van de vakantie brak aan. ´s Morgen na het ontbijt lekker eerst sporten en de sauna in, om ´s middags samen met mijn vriendin te studeren in de grote kamer. Toen kwam de dag die ik eigenlijk al een beetje vreesde. Op een woensdag klonk de deurbel en liep Claudia richting de deur om te kijken wie er aan de was. Ze slaakte een gil van schrik. Iedereen kwam gelijk aanlopen om te kijken wat er aan de hand was. Ze stotterde dat er een politie agent aan de deur stond.

Tante zei dat iedereen weg moest gaan. Claudia en Yvet verdwenen in de keuken. Linda en ik liepen vlug de trap op naar boven naar mijn kamer toe. Tante riep naar de deur momentje. Toen iedereen uit het zicht was deed Tante de deur langzaam open. Goedemiddag heren wat kan ik voor U doen vroeg Tante vriendelijk. Dag mevrouw zei de agent ik begeleid deze rechtsdeurwaarder met een brief voor U. Kom maar even binnen zei Tante en liet de heren binnen. Tante ging ze voor naar de grote kamer kan ik U iets te drinken aanbieden vroeg Tante aan de heren. Nee dank U zei de agent ik ben in dienst, nee zei de rechtsdeurwaarder dank U wel. Ik sloop samen met Linda de trap af om te luisteren aan de deur van de grote kamer wat er verteld werd. Tante stond even stil en luisterde en hoorde een tree kraken, ik keek even achterom en Linda verschoot van kleur. Sorry fluisterde ze ik wist niet dat de tree kraakte. Ik heb hier een belangrijke brief voor U. En de agent is hier als getuigen vertelde de man. De man opende zijn koffer en pakte er een brief uit, gaf deze even aan de agent en vroeg hem is het zegel nog heel. De agent bekeek de brief en zei ja de zegel is nog heel. En gaf de brief terug aan de rechtsdeurwaarder. Die nam de brief weer aan en legde hem even op tafel. Pakte een ander papier uit zijn koffer zou U dan hier even willen teken vroeg hij aan de agent. De agent tekende het papier en gaf die ook weer aan de man terug. Hierna richten de rechtsdeurwaarder het woord aan mijn Tante. Mevrouw ik heb hier een brief van het gerechtshof in Nederland voor U. Zou U ook het zegel willen bekijken en dan ook deze brief willen teken als het zegel nog heel is. Tante trok wit weg en nam de brief trillend te hand en bekeek het zegel, en daarna teken ze de andere brief. De man pakte de brief aan en tekende deze zelf ook. Bedankt Mevrouw dat was het dan, ik wens U nog een prettige dag toe en stond op.

Linda en ik rende als gekken de trap op naar boven om maar niet betrapt te worden door Tante. Tante stond nog even te kijken naar de brief die voor haar lag. Toen de agent op stond werd Tante uit haar gedachte getrokken en liet de beide heren uit. Toen Tante de deur had dicht gedaan riep ze ons naar beneden. Zo nieuwsgierige aagjes zei ze, hebben jullie alles gehoord. Linda en ik wisten niet waar we moesten kijken. Sorry Tante zei ik, Sorry Meesteres antwoorden Linda we wilde gewoon weten wat die agent hier kwam doen. Ze kwamen een brief brengen van het gerechtshof in Nederland. Godverdomme dat zijn natuurlijk mijn ouders, vloekte ik hard op. Tante deed een stap naar voren en gaf me gelijk een harde klap op mijn billen. Hier word niet gevloekt zei Ze. Maar voor jullie nieuwsgierigheid krijgen jullie ook nog straf. Ik had gezegd dat jullie weg moesten blijven. Dus kom allebei maar even mee naar de bank dan kan ik gelijk jullie de straf geven. We moesten beiden over de leuning gaan liggen voor onze straf. Tante pakte een mattenklopper en ging achter ons staan. Zonder waarschuwing begon Tante aan onze straf. Linda en ik hielden elkaars handen vast gedeelde smart is halve smart dachten we. Maar we merkte wel aan Tante dat er iets aan de hand was. Ze sloeg niet zo als ze anders zou slaan. Na een paar slagen hield Tante ook op met onze straf. Linda en ik keken elkaar aan was het dat dachten we. Maar we durfde ons niet te bewegen tot we Tante voor ons zagen staan. Wij stonden op en liepen naar Tante is alles goed vroegen we beide tegelijk aan Tante. Tante ging zitten en begon te snikken sorry schatten ik kan het even niet die brief doet me te veel.

We gingen naast Tante zitten en sloegen onze armen om Tante heen als troost. Tante keek naar ons en gaf ons beide een knuffel wat zijn jullie toch een schatten. Toen ze weer naar de brief keek en deze oppakte. Ze bekeek hem goed of hij echt wel voor haar bestemd was, en verbrak daarna het zegel. Ze vouwde de brief open en probeerde hem te lezen. Maar het was in zo´n ambtelijke taal geschreven dat ze er geen touw aan vast kon knopen. Ze stond op en liep naar de deur jullie blijven hier en gaan verder met jullie studie. Ik ga naar het dorp om met mijn advocaat te praten over deze brief en wat de consequenties zijn voor ons. Daarna verliet Tante de woning en bleven Linda en ik achter in de grote kamer maar van studeren kwam niet echt veel meer. Waarom zou de rechter ons een brief sturen zouden mijn ouders Tante soms beschuldigen van ontvoering van mij. Linda keek mij verbaast aan hoe bedoel je dat vroeg ze. Ik vertelde Linda het verhaal van wat er gebeurt was toen ik naar huis was gegaan. Linda pakte mijn hand en zei zo´n vaart zal het wel niet lopen. Laten we eerst maar eens afwachten wat de advocaat zegt. Van studeren zou toch niet veel meer komen dus ruimde wij de boeken op. We vroegen aan Yvet of ze voor ons wat thee wilde maken met wat sandwiches, hierna zijn we bij de bank op de grond gaan zitten en hebben allebei een boek gepakt om te lezen. Echt onze aandacht bij het boek houden was moeilijk allebei zaten we in spanning. Tante was ondertussen in het dorp aangekomen en liep over het plein naar de advocaat toe. Tante klopte netjes aan en wachten tot de deur werd opengedaan. Goedemiddag Mevrouw zei het jonge meisje dat de deur open deed. Heeft U een afspraak nee zei mijn Tante maar ik heb een belangrijke brief die ik aan mijn advocaat wil voorleggen. Dat zal helaas niet gaan Mevrouw de advocaat heeft het nog al druk. Tante keek het meisje boos aan en zei ik wil nu toch wel met de advocaat spreken dit is heel belangrijk. Door het tummelt aan de deur ging de deur van het kantoor open, en keek de advocaat wat er aan de hand was. Het is al goed Marie mevrouw mag gewoon naar binnen komen.

Sorry voor daarnet zei de advocaat tegen mijn Tante ze is nieuw en weet nog niet dat ze U ten alle tijden binnen mag laten. Maar kom verder wat is er zo belangrijk dan Tante liet de brief aan de advocaat zien. En deze pakte hem van Tante aan en begon te lezen. Af en toe mormelde de advocaat wat en las dan weer verder. Toen hij de hele brief had gelezen keek hij naar Tante. En begon de brief uit te leggen. Hij zag aan Tante dat ze toch wel in de zenuwen zat en riep Marie binnen om wat drinken in te schenken voor Tante. Het zit zo zei hij tegen Tante. De ouders van Uw neef willen dat U zijn voogd word. Dat houd in dat hij zo gezegd Uw zoon word. De ouders doen afstand van hem. Tante keek heel gek naar de advocaat zeg dat nog eens. Tante kon haar oren niet geloven zou het echt zijn. Zou ze nu echt een zoon hebben. Iets waar ze al jaren naar verlangde. De advocaat zei wel dat we samen naar Nederland moesten naar de rechter daar om alles rond te maken. En dat kon volgens de brief pas over twee weken midden in de week dan was de rechtszaak. Mijn Tante slaakte een zucht van geluk. Dank U wel zei ze tegen de advocaat. En stond op om naar huis te gaan.

Linda en ik zaten nog steeds in de grote kamer toen Tante thuis kwam. Toen de deur van de grote kamer openging keken we gelijk naar Tante en vroegen we wat stond er in die brief. Tante zweeg en liep even door naar de keuken ons verbijsterend achter latend. Ze sprak even met Yvet en Claudia, even later klonk er een gil in de keuken. Er kwam ook gekletter van deksels en pakken vanuit de keuken. Toen Tante weer terug kwam uit de keuken. We keken beide naar Tante maar die liet nog steeds niks los over wat er in de brief stond. Ze ging op de bank zitten en wij vroegen aan Tante vertel nu wat stond er in die brief Tante laat ons toch niet zo in spanning zitten. Tante glimlachte gemeen naar ons en zei tegen Linda dat ze naar huis mocht gaan, ze moest haar moeder maar gaan halen om vanavond hier te komen eten en te drinken. Verbijsterd keken Linda en ik elkaar aan waarom wilde Tante niks vertellen. Linda stond op en nam afscheid van Tante en mij en liep met een vragend gezicht terug naar huis. Toen keek Tante naar mij en zei lieverd er gaan wat dingen in huis veranderen. Maar dat hoor je straks wel bij het eten, maar ik wil nu eerst dat je in bad gaat en je netjes maakt voor het eten. Ik keek Tante niets begrijpend aan en liep naar de badkamer en liet het bad vollopen. Op de gang kwam ik Yvet tegen die vrolijk liep te fluiten en mij een dikke knipoog gaf. Dat verwarde mij nog meer. Wat zou er toch in die brief hebben gestaan. In bad kon ik me nog steeds niet ontspannen waarom toch al die geheimzinnigheid. Waarom wilde Tante niet vertellen wat er in die brief stond.

Na een tijdje in bad te hebben gelegen, liep ik naar mijn kamer toe daar zag ik een net pak op mijn bed liggen met een briefje van Tante erbij trek deze maar aan en kom dan maar naar beneden. Toen ik het pak aan had en naar beneden liep stonden de directrice en Linda en Tante in de gang mij op te wachten. Linda had een glimlach op haar gezicht van oor tot oor, de directrice had een traan in haar ogen. En Tante straalde helemaal maar niemand vertelde mij wat er aan de hand was. Ik kreeg een apart onderbuik gevoel van dit alles. Waarom wilde niemand mij iets zeggen, wat stond er in die brief waardoor iedereen zo vreemd deed. Was dit soms een droom, ik kneep me zelf even nee ik ben toch wakker. Toen gingen we met zijn alle naar de grote kamer om eerst iets te drinken, ik wilde zoals gewoonlijk op de grond naast Tante gaan zitten. Nee lieverd zei Tante vanavond mag je gewoon op de bank naast mij komen zitten, of langs Linda dat mag ook. Nou snapte ik er helemaal niks meer van waarom mochten Linda en ik gekleed hier zijn. Waarom werden nu alle regels overboord gegooid wat is er toch veranderd. Toen kwam Claudia binnen om te zeggen dat het eten klaar was. Ik zag dat Claudia ook kleren aan had. Hierna namen we plaats aan de grote tafel die heel feestelijk was opgemaakt. Ik kon mijn zenuwen niet meer onderdrukken en vroeg aan Tante waarom iedereen zo geheimzinnig deed? Wat hadden ze toch allemaal te verbergen en waarom de regels vanavond niet golden?

Tante lachte alleen maar toen iedereen zat stond Tante op en tikte met haar mes tegen haar glas. Iedereen keek naar Tante Yvet en Claudia stonden aan de zijkant ook te glimmen van geluk.

Toen nam Tante het woord lieverd ik weet dat je nu vol zit met de zenuwen en waarom vanavond de regels niet meer gelden. Ik zal het je nu vertellen. De brief die we vandaag gehad hebben was inderdaad van je ouders. Ik vloekte binnensmonds zie je wel dacht ik ze willen Tante voor de rechter brengen. Ze zag mijn kijken en vloeken, nee schat alles is goed ging ze verder. Mijn advocaat heeft de brief gelezen en me alles uitgelegd. Het zit zo, als jij er mee in stemt dan mag je mij in plaats van Tante, mam gaan noemen. Ik keek verschrikt naar Tante en naar alle aanwezige, wat zegt U vroeg ik aan Tante. Willen mijn ouders U niet voor de rechter brengen. Tante lachte jawel en jouw ook lieverd maar alleen zodat ik je voogd en je moeder kan worden. Je ouders doen afstand van jouw en ik mag je adopteren. Zodat je voor altijd hier mag blijven. Ik kreeg tranen in mijn ogen werkelijk waar Tante mag ik hier blijven hoef ik nooit meer terug naar huis. Tante knikt en kreeg ook tranen in haar ogen. Ik stond op en nam bijna de hele tafel mee en liep snel naar Tante en viel haar in haar armen. Dat zou ik heel heel graag willen Tante. Wanneer kunnen we dit regelen. Tante lachte dat duurt nog wel even en dan moeten we wel terug naar Nederland gaan lieverd. Toen rolde de tranen van geluk over mijn wangen ik had eindelijk een liefde volle moeder gevonden.