Totale verleiding 7 - generatie op generatie

Tamara liep het lange pad af van het hek naar de grote met zilver versierde deur van het statige herenhuis. Ze zag geen teken van leven, hoewel ze heel even gordijnen meende te zien bewegen. Desondanks opende de deur nog voordat Tamara erop kon kloppen. Een beeldschone oudere dame opende de deur. “Welkom, lieverd. Mijn naam is Louise. Kom verder. Haast je. De heren van het genootschap wachten al te lang.” Nog voor Tamara haar hand als begroeting had uitgestoken, had Louise zich al omgedraaid en ging Tamara voor, door de hal en via de keuken naar een dichte deur waarachter Tamara gemompel hoorde. Louise draaide zich naar haar om, legde haar handen op de smalle schouders van het meisje, streek even het jurkje strak langs de heupen en knikte goedkeurend. “Het is heel eenvoudig lieverd, als ze vragen om drank, rookwaren, hapjes, kom je naar mij in de keuken. Voor alle…rest, luister je naar hun wensen en gehoorzaam je. Je stelt zelf geen vragen, praat alleen in antwoorden op hun vragen". Louise nam haar hoofdje tussen haar handen en zoende haar voorhoofd. “Wat een excellente vondst van Bram ben je toch. Je zult de heren tot tevredenheid stemmen. Ga naar binnen, en geniet!”. Louise klopte op de deur,  wachtte op de goedkeuring, en opende de deur om Tamara binnen te laten. Tamara liep voorbij Louise in een halfdonkere, rokerige kamer waar vier mannen aan een tafel met elkaar in discussie waren. Ze keken niet eens op naar Tamara, die even achteromkeek naar Louise die nu de deur sloot, en vervolgens maar stil bleef staan kijken naar de mannen voor haar, haar handen devoot voor haar kruis gevouwen.

“Heren, heren!”, onderbrak een stem plotseling de discussie aan tafel. “Bram heeft ons weer het genoegen van een schone dienster gegeven. Stel je eens voor jongedame.” – “Wat is het nut van een naam?”, onderbrak een andere stem aan tafel, zonder op te kijken. “Gewoon een vers neukgat" - “Heren, heren, orde! Stel je voor!” – “Tamara, meneer" – “En wat ben je?”, vroeg dezelfde opstandige stem als net. “Neukgat, meneer", antwoordde Tamara ad rem. De tafel gniffelde. “Schenk ons de bourbon daar van die commode, neukgat!". Tamara nam het blad met kristallen karaf en glazen en liep naar de tafel. De heren negeerden haar inmiddels weer en lieten haar de glazen inschenken, waarna ze weer haar kuise positie met gevouwen handen aannam. De discussies over filosofie en politiek interesseerden Tamara niet. Ze bestudeerde de mannen, vijftig-, mogelijk zestigjarigen. Conservatief gekleed, overhemd en pantalon, jasjes hingen verderop op een enkele stoel. De discussies gingen over in een kaartspel dat Tamara niet kende en ook niet kon volgen. Regelmatig werden de glazen bijgevuld. De mannen werden handtastelijker naarmate het spel, of de drank, vorderde. Handen gleden over Tamara’s heupen als ze inschonk, soms tussen haar benen, eerst op haar dijbenen net boven de knie en dan in een snelle beweging omhoog. “Prima keuze van Bram deze keer. aa-cupje gelukkig weer. De vorige was echt veel te vol met haar peertjes, weten jullie nog?”. De mannen beaamden. “Sowieso veel te vol”, zei een ander. “Je hebt er anders wel VOL van genoten na je laatste zege, hoor”, lachte een derde, waarna de hele groep schaterde om het woordgrapje. “Maar je hebt gelijk, dit lijkt weer een verbetering. Meisje, kom hoe heet je ook alweer, Tammy?” – “Tamara”, verbeterde Tamara. “Neukgat”, zei de mopperkont weer. “Laten we je Tam noemen. Tam, je jurkje heeft knoopjes voor, keurig decent hooggesloten, knoop die even open Tam. Zo te zien kan die tot je navel. Doe maar helemaal open”. Tamara pakte een voor een de knoopjes aan de voorkant van haar jurkje en gehoorzaamde. Ze opende alles tot onder haar navel nog en ontblootte daarbij haar strakke buikje en de ferme heuveltjes waarop haar puntjes inmiddels hard vooruit priemden. “Braaf meisje”, hoorde ze. En dat was ze, dat was wat ze wilde zijn. De heren keken nu nog meer naar haar terwijl ze aan tafel glas na glas vulde. “Breng me de hapjes uit de keuken, ik heb honger” was voor Tamara het teken de kamer te verlaten naar de keuken, waar ze Louise achter het aanrecht aantrof. “Hapjes?”, vroeg ze meteen. Tamara knikte en Louise wees naar de schaal. Ze liep naar het meisje dat nu met geopend jurkje voor haar stond en legde haar handen op de borstjes “Ach meisje”, mompelde ze. “Als de heren er toch niet waren”, en ze trok even aan de harde puntjes. “Au”, zei Tamara, nam de schaal en vertrok wee naar de donkere kamer. Bij het ronddelen van de hapjes schoven de handen van de heren net als Louise net deed over haar zachte buikje en harde heuveltjes, en net als Louise kneep men, wat Tamara aanvankelijk deed zuchten en kreunen van de pijn, maar wat ze langzaam accepteerde.

De heren vervolgden hun kaartspel, maar betrokken Tamara steeds meer. Discussies waren nauwelijks meer inhoudelijk, werden platvloerser, obscener, waarbij de handen bij iedere gelegenheid onder het jurkje van Tamara over haar huid streelden. Men zocht met name de borstjes en de dijen. Na enkele rondjes zei de mopperkont: “Dit ga ik toch niet meer winnen”, stond op, ontgespte zijn pantalon en liet die met een onderbroek in een beweging omlaag zakken en nam weer plaats. “Neukgat! Op je knietjes meid. Zuigen!”. De overige mannen lachten. “Je geeft de overwinningstrofee op? Ja Ja, of denk je nu al dat je hem weer niet hard genoeg krijgt”. De tafel bulderde, en de mopperkont bulderde net zo hard mee. Tamara was inmiddels dichterbij gekomen, zoals gevraagd op haar handen en knieën gezakt, en kroop richting de mopperkont. Die zat met wijdopen benen en toonde daarmee aan Tamara nu een slap geslachtsdeel dat tussen een paar behaarde dijen bungelde. Letterlijk bungelde, want de man was enorm. Het deed Tamara even huiveren en ze stopte in haar weg naar de man. Meteen kreeg ze enkele tikjes van de overige mannen die de aarzeling bemerkten. Tikjes die landden op de blote billen van Tamara omdat haar jurkje inmiddels op haar heupen omhoog was gekropen. “Niet treuzelen, Tam. Niet terugdeinzen nu. Onze mopperkont heeft als bijnaam ‘het paard’. Misschien snap je inmiddels waarom. Tamara zag grote aders op de het geslacht, en een laaghangende balzak. De piemel liep langzaam vol en Tamara geloofde haar ogen niet bij de eikel die vrij hing buiten de voorhuid. “Wat groot”, zei ze hardop. “Niet mopperen”, zei de mopperkont. “Zuigen”. Tamara raakte de schacht van de piemel aan, Warm, geribbeld, en toch zacht. Ze omklemde de piemel met haar hand, Er was haar altijd gezegd dat ze al grote lange vingers had, maar die vingers konden er maar net omheen. Ze zoende de eikel, proefde bitter, een druppel voorvocht misschien, urine kon ook nog. Daarna sloot ze haar lippen om de eikel en zoog die vast. Ze zat nu rechtop haar knieën tussen de dijen van de man, tilde in een hand de zware ballen op en trok met de andere hand over de piemel die nog steeds niet meer was dan een halfslappe dikke worst. Ze hoorde de man al wel grommen, wat hem op een uitbrander van de overige mannen kwam te staan die stilte eisten voor het vervolg van hun spel. De drie overgebleven mannen speelde blijkbaar voor de winst, terwijl Tamara zich nu volop stortte op de paardenlul van de eerste verliezer. Die trok zich niks aan van de uitbranders van de rest en kreunde door. “oooh meisje, meisje, meisje… lekker, ooohhhh”. De drie overige spelers lieten geen moment ongemoeid om tussen de speelrondes door onder de tafel te volgen wat zich daar afspeelde. Tamara kreeg de enorme lul niet verder dan even onder de eikel in haar mond, en wisselde het pijpen af met lange halen van haar tong over de nog steeds halfslappe lul en het sabbelen op de grote balzak. De man werd wel harder, maar nooit echt stijf. De overige mannen hadden inmiddels hun broeken ook al op de enkels en rukten terwijl ze zelf hun rondes afmaakten en dan weer onder de tafel gluurden hoe Tamara haar keelslijm over de paardenlul uitwreef.

De grote lul trok haar speeksel en slijm uit haar mond. Tamara had inmiddels de overige naakte onderlijven ook al bemerkt, allen aanzienlijk kleiner geschapen dan de man die ze nu pijpte, maar wel allemaal keihard. Ze zag drie verschillende geslachtsdelen, een harige, hard en lang, met donkerrode eikel al. Een tweede was juist extreem gebogen en sterk beaderd, ook hard. De laatste was kaalgeschoren. De man was haarloos vanaf de navel tot op zijn bovenbenen, wat de kaarsrechte harde paal goed deed uitkomen. De eerste man, de paardenlul, de mopperkont trok nu alle aandacht weer naar zich toe toen hij begon te kreunen, wat de overige drie in hun spel deed stoppen. Ze tilden de tafel op zodat ze nu staand, met naakt onderlijf bovenop de rug en het hoofd van Tamara keken. Het hoofd werd door de grote handen van de man hard op zijn pik geduwd. Hijzelf lag met hoofd achterover, grommend, “JaJaJaJaJaJaJa” roepend. Met zijn heupen duwde hij een keer vooruit, en een tweede keer. De andere mannen zagen Tamara even sidderen en worstelen om vrij te komen maar de handen van de man op de stoel verhinderde dat. Er klonk geproest toen ze eindelijk vrijkwam, geproest van sperma en slijm dat uit haar mond barstte en dat over haar mond en kin, via haar hals tussen haar borstjes gleed. Tamara had haar handen ter ondersteuning op de knieën van de man gelegd en keek nu naar de paardenlul die weer slap, maar nog druipend van de eikel voor haar hing. Ze bukte voorover en likte de laatste sliert weg. “Wie is de winnaar, heren?”, glimlachte de mopperkont. Tamara draaide zich om en zag hoe de mand met de gebogen stijve verlekkerd een hand opstak. De andere twee mannen hielpen Tamara overeind en leidden haar naar de speeltafel. Ze legden haar op haar rug op de kaarten op de tafel met haar middel ter hoogte van de rand van de tafel. Een man trok haar jurkje weer omhoog zodat ze onder haar middel naakt was. Ook boven was ze nauwelijks bedekt, wat een uitnodiging leek voor de grijpgrage mannen. De mannen spreidden haar benen en de winnaar stelde zich inmiddels helemaal naakt daartussen op. Al kwijlend duwde hij zijn dikke harige buik naar voren en positioneerde zijn geslacht voor de lipjes van Tamara. Hij keek haar aan, en de andere mannen keken naar de plek waar de donkere eikel van de man een weg zocht tussen de smalle lipjes van het meisje. Hij gleed er enkele keren overheen, maar leek op een bepaald moment een puntje in haar gevonden te hebben. Hij legde zijn handen nu onder Tamara’s billen, en stootte langzaam maar vasthoudend door. Tamara trok haar spieren samen, verkrampte, maar de man verslapte niet, stopte niet en duwde door tot de eerste centimeters opgenomen waren. Steeds meer kwijl droop uit zijn mond zag Tamara. Zij zag de wellust. Die was er ook bij de andere mannen die nu Tamara slechts met een hand op tafel vasthielden, terwijl de andere hand hun stijve rukte boven de borstjes van het meisje. Even stopte de winnaar, trok heel even terug, ging weer eenzelfde afstand vooruit en weer terug. Maar daarna zette hij zijn handen naast Tamara op tafel en stootte door, helemaal door, tot zijn hele geslacht in Tamara verdween, opgenomen werd tussen haar lipjes, tot ze vol werd geneukt. Tamara keek omlaag, kon het zelf niet zien gebeuren, maar voelde het wel. Het moment dat ze gepenetreerd werd schrok ze van het sperma dat een van de overgebleven mannen over haar gezicht heen spoot. De aanblik van de paal van zijn vriend die bij Tamara naar binnenging was genoeg voor hem om ook zijn kwakje op Tamara’s gezicht en borstjes te spuiten. Nu stond alleen nog de gladde man naast haar te rukken. Ze pakte de kale paal met haar handen en nam de rukbeweging van de man over. En dat was voor hem genoeg om na enkele strelingen van Tamara’s ranke zachte vingers een volgende lading sperma op haar te lozen.

Geen enkele van de mannen leek een lange adem te hebben, of waren overprikkeld door Tamara, want ook de grote winnaar hield de bewegingen tussen de lipjes van het meisje niet lang vol en zakte grommend voorover op Tamara toen hij zijn ladingen in haar spoot.

De man stond op en trok terug. De overige mannen hielpen Tamara rechtovereind. “Zeg Louise de badkamers gereed te maken en verdwijn”. Tamara voelde een pijnscheut tussen haar dijen, schuurde met een vinger een spermaklodder van haar ooglid en voelde tussen haar dijen een kleffe stroom uit haar lopen, uit haar neukgat. In de keuken werd ze opgevangen door Louise die haar een handdoek aanbood om haar gezicht en lijf schoon te vegen. Zelf veegde Louise met een ander doekje de spermastroom tussen haar dijen op, tenminste, dat wat op haar dijbeen stroomde. Met twee vingers schepte ze vervolgens de sperma tussen de kale lipjes van het meisje. Tamara zat op de tafel, Louise op de stoel onder haar. Ze keek omlaag in het gezicht van Louise die haar vingers nu aflikte en opnieuw in Tamara schoof. Tamara rilde van de ervaring. “ben je zelf ook gekomen, lieverd”, vroeg Louise. Toen Tamara dat ontkende mompelde Louise : “wat een beesten” en verhoogde haar tempo met haar twee vingers in Tamara, terwijl ze met haar vrije hand nu over Tamara’s knopje snelle rondjes draaide, tot het meisje met een diepe zucht achterover viel en haar beenspieren samenkrampten van het orgasme dat Louise haar bracht.