Eigen schuld, hij zei nooit het codewoord

De eerste keer dat Beatrijs meer over Bram hoorde dan wat hij zelf via de appjes als commando aan haar doorgaf, was na een toevallige ontmoeting met Ruud. Zij ontmoette hem enkele weken na de eerste keer in de kleedkamer van de voetbalclub waar zowel hij als zij het onderwerp van alle lust van de sportievelingen werd. Ruud bleek een soort oud-collega van Bram te zijn, compagnon in een business waarover Beatrijs tot dan toe nog nooit van gehoord had.

In het kort kwam het erop neer dat men beide mannen kon ‘bestellen’. En dan niet op de normale gigolo-manier. Nee, men kwam bij Bram terecht als men een opdracht wilde laten uitvoeren, een spel opgevoerd wilde hebben. Het was ooit begonnen met een simpel spel waarin Bram blijkbaar een bezorger moest spelen die de vrouw des huizes (de echtgenote van de opdrachtgever) moest overrompelen als zij voor hem de deur had geopend om een pakket te bezorgen. De man bleek dan de vrouw al op de hoogte te hebben gebracht, die het spel bijzonder slecht acterend meespeelde, en zich ‘zomaar’ liet nemen door de onbekende bezorger. De man bleek dan ook nog in de kamer ernaast te zitten en gluurde mee hoe zijn lieve echtgenote werd aangerand. Ruud vertelde dat hij de begindagen slechts van horen zeggen kende. Bram was begonnen als eenmansbedrijf en benaderde Ruud pas later toen het drukker werd, en er bovendien ook steeds meer bi- en gayhandelingen gevraagd werden, waarvoor Bram een expert op dat vlak nodig had, zo vertelde Ruud trots aan Beatrijs. Elke opdracht was anders, maar verliep wel volgens vast stramien. De opdrachtgever gaf aan wat hij, want het was meestal wel een man die bestelde, wilde. Soms werd een handeling tot in detail beschreven. Soms werd alleen aangegeven wat Bram en Ruud op een bepaalde locatie aan zouden treffen, waarna men het aan de fantasie van de twee experts overliet wat er gebeurde. Wel werd altijd met de opdrachtgever een codewoord afgesproken. Als dat woord uitgesproken zou worden, braken Bram en Ruud meteen alle acties onherroepelijk af, overigens zonder rembours van verstrekte opdrachtfee.

Ruud dacht even na, en begon aan een voorbeeld van een opdracht die hem het meest was bijgebleven. De opdrachtgever belde toevallig op een moment dat Ruud bij Bram was. Zo hoorde Ruud voor het eerst ook de onderhandelingen. De man was kortaf, had geen enkele behoefte een uitgebreid scenario te beschrijven, ook niet toen Bram daarom vroeg. Wat zou gebeuren, zei hij, was aan ons. Hij wilde niet te veel weten. Hij legde alleen de context uit. Het moest bij hem thuis plaatsvinden, en de beste tijd zou dan rond etenstijd zijn. Het doel, leek hij onbewogen te vertellen, was hem te vernederen en haar pijn te doen. Zo simpel? Vroeg Bram. Ja, zei de man, zo simpel. Bram vroeg nog of wij bij aankomst dan alleen hem en zijn partner zouden aantreffen, maar dat nuanceerde hij onmiddellijk. Ons gezin, zei hij. Met vrije rol? Vroeg Bram, en dat bevestigde hij zonder erop in te gaan. Er werd naar een geschikte dag gekeken en na wat heen en weer geschuif werd de donderdag van de volgende week afgesproken. Of het tarief nog gelijk was, vroeg de man tenslotte. Bram lachte. Ja hoor, zelfde vriendenprijs, vooraf te voldoen.

Bram droeg een sporttas toen hij Ruud ontmoette in de straat van de afspraak. Ze hadden telefonisch al wat afspraken gemaakt over de aanpak. Ruud zou zich in eerste instantie met de man bezighouden, Bram met de vrouw en verder keken ze wel hoe het liep. Oh ja, had bram nog gezegd. Niet zachtzinnig zijn. De man vond enige schade aan huis en haard geen probleem. Be rough, gaf hij mee. En oh ja, het codewoord is Zebra, maar ik denk niet dat hij het uitspreekt. Het was de vrouw die opendeed nadat Bram aanbelde. Die liet er geen gras overgroeien en duwde de vrouw zodanig hard dat ze achteruit de hal ingeworpen werd en hopeloos zoekend naar steun de kamerdeur tegenover de voordeur binnenstrompelde. Toen ze daar in de eetkamer binnenviel brak het geschreeuw uit. Bram en Ruud stormden achter de vrouw aan naar binnen en werden daar opgewacht door de man die verbazing en strijdlust veinsde. Ruud ving hem op en duwde hem zo hard tegen een wand dat hij groggy omlaag zakte op de vloer. Dat gaf Ruud de tijd de polsen van de man met handboeien aan elkaar te binden. Daarna gooide hij een ketel door het glas-in-loodraam boven de deur naar de hal. Dat gaf hem de ruimte om een lang koord over een deurpost te gooien dat hij meteen vastbond aan de handboeien van de man. Nu hoefde hij alleen nog maar de man omhoog te takelen zodat hij met hooggeheven armen in de deuropening stond, met zijn tenen nog net op de vloer. Ruud maakte zijn broek los en stroopte pantalon en boxer omlaag over zijn voeten. Toen hij begon te schoppen waren een paar andere koorden voldoende om zijn benen gespreid aan een kast aan de ene kant, en een zware stoel aan de andere kant vast te maken. De man hing nu met ontbloot onderlijf in de deuropening. Dat gaf Ruud de kans om de rest van de kamer te overzien. Bram had de vrouw inmiddels op een keukenstoel gezet met de polsen vastgezet achter de rugleuning en de enkels aan de stoelpoten. Ze verweerde zich duidelijk meer dan de man, en Bram probeerde dat te corrigeren met enkele ferme tikken op de wangen van de vrouw. Hij zette beide handen op de jurk van de vrouw en trok met een ferme ruk de knoopjes over de gehele voorzijde los. Met een mes sneed hij de BH aan de voorkant los en hetzelfde deed hij met het broekje om de heupen van de vrouw. Hij trok hardhandig haar broekje onder haar billen vandaan en propte dat in haar mond om het krijsen te stoppen, waarna een stukje tape verder voldoende was. De stilte die volgde van haar kant stopte nog niet het geschreeuw en gehuil. Ruuds aandacht verschoof naar de jongen en het meisje in de andere hoek van de ruimte. Voor die twee was een dreiging van Ruud voldoende om te stoppen, maar voor de zekerheid deed hij beiden ook een paar handboeien om en bond ze aan de radiator. Wat een rust opeens, grapte Bram. Als laatste pakte hij nog een bijzondere ketting uit de tas en bond die om de man. De ketting ging eerst om de heupen van de man en had aan de voorkant een ijzeren ring, met daaronder nog kleinere kettingen. Bram schoof de ring om de piemel van de man en trok de kleinere ketting onder de mans billen door naar de rug en klikte die daar weer aan de grotere ketting. De man droeg nu een soort ijzeren cockring, groot genoeg voor zijn piemel. Weet je wat de grap nu is, zei Bram, de ring heeft ijzeren spikes aan de binnenkant. Je voelt nu nog niks, maar als ik jou was zou ik geen stijve krijgen. Dan gaat het niet meer passen meneer en dringen de spikes je pik binnen. Dat is vast geen fijn gevoel.

Nu alles op zijn plek zat draaide hij zich om naar de vrouw. En nu wij, lieve dame. Hij trok de tape van haar mond en liet haar de prop van haar eigen gescheurde broekje uitspugen. En nu mondje dicht he schat, geen geluid meer, of anders …. Bram richtte zijn aandacht op de grote hangborsten van de vrouw. Lekkere uiers voor je zoogdieren, zei hij terwijl hij lachend naar de jongen en het meisje aan de radiator keek. Hij trok de borsten aan haar tepels omhoog en liet ze kletsend neervallen. Elke kik van de vrouw werd met een pets op de wangen gesmoord, tot ze niet meer durfde te reageren. Bram kneedde haar borsten, kneep in de tepels en liet ook zijn handen tussen haar dijen glijden om haar spleetje te voelen en een paar vingers naar binnen te schuiven. Lachend trok hij zijn hand terug en toonde de kleverige vingers aan de vrouw. Geile zeug, zei hij, kletsnatte tochtige koe! Hij bracht de kleffe vingers in haar mond. En denk eraan, ik wil geen tand voelen! De vrouw nam zijn vingers op en zoog terwijl Bram de vingers in en uit haar mond schoof. Goed zo, heb je vaker gedaan meid, op papa’s pik hier en hij wees naar haar echtgenoot. Hoe gaat het trouwens meneer, oh jee, dat is geen slappe piemel meer hoor. Die is duidelijk vol aan het lopen, pas maar op. Je bent toch niet geil aan het worden, he mannetje? Bram stond rechtop en maakte zijn broek los. Ik wel, zei hij en haalde een stijve paal uit zijn broek die hij voor het hoofd van de vrouw hield. Let op he, ook nu: geen tanden. Open….commandeerde hij de vrouw toe. Ze deed deel voorzichtig haar lippen uiteen, nauwelijks verder dan een spleetje. Bram nam de beide tepels van de vrouw en riep nog een keer: Open….Ze krijste nu en gaf daarmee Bram de ruimte zijn paal in haar mond te stoten. Bram trok haar aan haar tepels naar hem toe, maar nu hij in haar mond zat liet hij haar borsten vallen en greep beide oren van de vrouw om haar beweging bij te sturen op het ritme dat hij prettig vond om haar mond en keel om zijn paal te voelen. Het rochelen en proesten van de vrouw was geen reden om te stoppen en wond Bram alleen maar extra op. Mmm, gromde hij, heerlijk neukgat. Ruud hoorde naast de sopbewegingen van Bram nu een nieuw geluid. De echtgenoot begon de spikes te voelen nu zijn pik toch hard werd van de aanblik van zijn vrouw die in haar mond geneukt werd. Ruud wees Bram op wat er gebeurde. Oh jee, zei hij zogenaamd ongerust. Ik ben bang dat dat nu niet zomaar weer een slappe piemel wordt, dat zal pijnlijk zijn. Er is denk ik nog maar een enkele oplossing. Als je nu klaarkomt zal je piemel waarschijnlijk weer naar aanvaardbare minder pijnlijke grootte slinken. Maar ja, je vrouw is even bezig, en van ons bruten hoef je geen mededogen te verwachten. Ik kan wel iets bedenken om onze menselijkheid te tonen. Weet je wat, Ruud zou zo vriendelijk kunnen zijn om een van hen heel even van de handboeien te ontdoen, en Bram wees naar de twee aan de radiator. Hoe heten jullie, lieverds? Sarah meneer, zei het meisje bedeesd. Sam, zei de jongen bijna huilend. Ok meneer, keek Bram weer naar de man die nu met tranen in de ogen het metaal in zijn pik voelde steken. Wie maakt je los? Sarah? Sam? Nu zeggen. Ruud zag hoe de echtgenote met grote ogen naar de man keek, maar ze kreeg geen kans iets te zeggen omdat Bram nog steeds zijn paal liet pompen tussen haar lippen. De man leek te twijfelen. Nu zeggen, riep Bram. En toen koos hij voor Sam. Ruud maakte de handboeien van de jongen los en liet hem naar de man lopen. Hij wilde met zijn handen de ring op een of andere manier los gaan maken, maar Bram onderbrak hem daarbij met een luide opdracht. Niks ervan! Handjes op de rug, en alleen met je mondje. De jongen keek even vragend naar zijn ouders. De vrouw probeerde een grote Nee te gillen, maar werd hardhandig gesmoord door Brams paal in haar keel. De man zei niets, kreunde en zei alleen maar: help me. Daarop deed Sam zijn handen op zijn rug en sloot zijn mond om de donkerrode eikel van de man. Zuigen slet, zei Bram tegen de vrouw, maar het kon net zo goed bedoeld zijn als een commando naar de jongen. En terwijl Bram klaarkwam en zijn zaad diep in de keel van de vrouw spoot door haar hoofd tegen zijn ballen aan te drukken, kwam ook de man klaar in een laatste uitermate pijnlijke krachtstoot.

Bram en Ruud fatsoeneerden zich en liepen langs de proestende vrouw op de stoel, de besmeurde jongen in de kamer en de uitgeputte man in de deuropening die zijn piemel weer de vrijheid tussen de spikes kon bieden. Voordat Ruud de deur sloot, zei hij nog verbaasd: heb jij het codewoord gehoord? Ik niet.