Het heilige Vormsel

Het Heilig Vormsel was en is nog steeds een feest voor de katholieke jeugd. Hoewel kerkbezoek steeds meer lijkt te dalen is dit feest nog steeds een echt feest van ouder worden, maar ook van gezellige familiebijeenkomsten, eten, drinken en cadeaus. Beatrijs herinnerde zich haar eigen Vormsel nog goed, niet alleen om de genoemde redenen maar zeker ook vanwege tante Sophie. In haar mooiste roze jurkje mocht Beatrijs in 1982 die middag na de mis en na het Vormsel door de tuin bij haar ouderlijke woning rennen en bij elke oom en tante stilstaan in afwachting van een cadeau of een envelop met briefjes in plaats van de muntjes die ze vroeger nog kreeg. Ze was het middelpunt van de aandacht en ze genoot met volle teugen. Ze was groot nu en mocht nu haar ouders helpen in het voorzien van de hapjes en drankjes van de gasten. De ooms en neven zaten aan de grote tafel al aan het bier, de tantes en nichtjes nog aan de koffie, thee en limonade die Beatrijs mocht bijvullen. Het was net op het moment dat ze met haar verse volle mok thee bij tante Sophie stond dat ze afgeleid werd door het kleine nichtje van een andere tante die over de terrastegels struikelde. Dat maakte ook dat Beatrijs de handtas die voor haar op de grond stond niet opmerkte, struikelde en een grote golf hete thee over de buik en rechterarm van tante Sophie liet vallen. Ze sprong verschrikt op een liet een van pijn vertrokken kreet horen die het feest even tot stilstand bracht. Ze werd snel naar de bijkeuken aan de achterzijde van het huis gebracht waar ze uiteindelijk kalmeerde. Beatrijs was ook geschrokken en toen iedereen weer terugkwam en het feest hervatte vroeg ze haar moeder waar tante Sophie was en of ze sorry mocht zeggen. Dat mocht van haar moeder. Tante was nog bij de kraan om koud water over haar arm te laten stromen. Beatrijs zocht haar op en kwam schuchter de keuken binnen waar ze haar tante met een arm onder de stromende kraan zag zitten. Met haar andere hand wreef ze over haar buik waar ook thee terecht was gekomen. Beatrijs stamelde verontschuldigingen, maar daar wilde tante Sophie niks van weten. Het was haar fout niet, ze kon er niks aan doen, ze moest zich echt niet schuldig voelen. Het stelde Beatrijs helemaal gerust dat tante er zo over dacht.

Nu ze naast haar tante stond merkte ze dat tante heel onhandig met een hand met een theedoek op haar buik wreef omdat ze de andere hand onder het water moest houden, en Beatrijs stelde dan ook heel hulpvaardig voor of ze misschien kon helpen. Dat vond tante lief en ze gaf Beatrijs de theedoek zodat zij nu op haar buik de theevlek kon opdeppen. Beatrijs nam het doek en begon te schuren. Ho, ho, ho, zei tante en ze nam de pols van Beatrijs’ arm met theedoek. Heel zachtjes deed ze voor hoe Beatrijs met het doekje cirkeltjes moest draaien over haar buik en ze keek Beatrijs heel lief aan toen ze zei dat ze zachtjes moest doen.. en in rondjes … heel zacht … moest wrijven. Zachtjes…. Heel zachtjes. Beatrijs wilde niet lomp overkomen en wreef nu in het ritme dat haar tante aangegeven had rondjes op de buik van haar tante. De theevlek maakte een donkere cirkel op de katoenen zomerjurk van tante Sophie, het midden net onder de navel. Beatrijs begon met kleine cirkels op de buik, maar vergrootte die op aangeven van tante, waarbij die Beatrijs corrigeerde en aanspoorde als ze scheef of goed zat. Ja daar, goed zo, iets zachter, hihi. Af en toe giechelde ze als Beatrijs blijkbaar kriebelde, en dan giechelde Beatrijs mee. Ze keek in de ogen van haar tante om meteen op haar aanwijzingen te kunnen reageren, en tante keek terug met een serene en gelukzalige blik. Nee, als je daar bent iets harder, zei tante. Beatrijs probeerde op te volgen wat bedoeld werd, maar miste het moment. Tante pakte nog een keer de pols van Beatrijs en volgde met haar het rondje dat ze op haar buik steeds weer draaide. Kijk  .. NU .. zei tante, en drukte haar eigen hand samen met die van Beatrijs even hard omlaag op het moment dat ze onderaan de cirkel kwam, op de onderbuik, nee, eronder een beetje. Tante Sophie liet weer los en liet Beatrijs nu de zachte ronding aan de bovenkant van de cirkel draaien en de harde duw als ze beneden langskwam. Oh ja, zo, dat voelt fijn lieverd, zei tante Sophie. Tante draaide de stoel waarop ze zat meer naar Beatrijs, spreidde lichtjes haar benen om Beatrijs betere toegang te geven tot haar onderbuik als ze haar hand met theedoek daar tussen haar benen harder omlaag duwde. Wat lief van je dat je dit doet voor tante en wat goed hoe je dit doet. Nu alleen nog aan de binnenkant van de jurk, lieverd, zei tante op een bepaald moment. Wil je mijn buik ook nog droogdeppen asjeblieft, je doet het zo goed. Beatrijs knikte, maar wist niet precies hoe. Daarom tilde tante Sophie keurig haar jurk omhoog om Beatrijs toegang tot haar blote buik onder de zomerjurk te verschaffen. Beatrijs zag in een flits het witte broekje tussen tantes benen en schoof haar hand onder de jurk waarop tante meteen de jurk weer liet vallen. Zelfde rondjes lieverd, zei tante, zachtjes daar ja, zachtjes nog, en daar ja, harder, goed zo, precies goed, zei tante toen Beatrijs ter hoogte van het broekje juist die extra kracht gaf.

Voelt dat fijn tante, kriebelt dat niet, vroeg Beatrijs nieuwsgierig. Heerlijk, zei tante, het voelt heerlijk, zuchtte ze nu. Wil je weten hoe het voelt? Beatrijs keek verbaasd op. Nee doorgaan asjeblieft, doorgaan, oh ja, heerlijk, doorgaan, reageerde tante meteen. Oké, antwoordde Beatrijs alleen. Tante ging nu iets verzitten zodat ze haar arm bij Beatrijs kon brengen, en in hetzelfde ritme van Beatrijs’ bewegingen draaide ook tante nu cirkels over het mooie roze jurkje van het meisje, en iedere keer als Beatrijs boven zachtjes de cirkel tekende, streelde tante ook de buik van Beatrijs bij haar navel. En als beatrijs dan naar beneden daalde, duwde tante op hetzelfde moment steeds harder. Als Beatrijs op het witte broekje van tante kwam en daar kneep, kneep tante in het jurkje van Beatrijs op dezelfde plek. Kom, ik doe het ook op je buikje, net als jij bij mij, zei tante en keek met grote ogen naar Beatrijs toen ze haar hand onder het feestjurkje schoof op de blote buik van Beatrijs, die meteen moest giechelen. Kietelt? Ja, het kietelt? Wel fijn? Ja, wel fijn. Stoppen? Nee, niet stoppen. Zo draaiden tante en nichtje nog vele rondjes, zachtjes op weg naar boven naar elkaars buikje, en harder naar beneden met kneepjes op het laagste punt. En niet alleen merkte Beatrijs dat tante Sophie een steeds grotere natte vlek kreeg in haar broekje, maar ze bemerkte ook bij haarzelf dat vlekje.