Het beest Xander

(zie vorig verhaal voor deel 1)

… Zo, je trilt als een echte koe jij, zei Xander, terwijl hij nu gehurkt boven Beatrijs stond en zijn hand uit haar krampende kut terughaalde. Overeind, koe! Riep hij. Beatrijs probeerde zo goed als het kon recht te gaan zitten en bij kennis te komen na het formidabele orgasme. Oh god, wat is er gebeurd? vroeg ze zich af. Hoe kon het toch dat ze zo ver meegesleurd werd in dit allemaal? Elke verstandige vrouw zou Xander nu verfoeien, maar Beatrijs schaamde zich dat dit haar een orgasme bezorgd had. Xander was nog niet klaar. Hij hield zijn hand waarmee hij Beatrijs had geneukt voor haar ogen. Schoonmaken zeug! Ik moet je kutgeil niet op mijn handen. Beatrijs begon te likken, zijn palm, de pols, een voor een alle vingers. Xander liet haar eerst begaan maar nam even later de controle weer over. Hij strekte zijn middelste drie vingers toen die in Beatrijs’ mond staken en gleed ze in haar keel. Met de duim en pink haakte hij om haar kin om Beatrijs geen kans te geven terug te trekken. De vingers veroorzaakten een hoestreflex bij Beatrijs, en Xander trok quasi boos zijn vingers terug onder het keelslijm van Beatrijs. Gatver, zeug! Beatrijs excuseerde zich, nog narochelend, en likte de hand meteen weer schoon. Maar Xander vond het spelletje leuk, en schoof weer drie vingers bij haar in de keel, wat meteen weer tot een hoestpartij leidde. Weer trok Xander terug, maar in plaats van de hand aan Beatrijs aan te bieden, smeerde hij de keelslijm over het gezicht van haar uit. En opnieuw schoven de vingers in de keel, en opnieuw rochelde Beatrijs, en een nieuwe klodder slijm werd uitgestreken over haar inmiddels verlopen mascara en door haar die ochtend nog fijn gekapte haren. Langzaam werd Beatrijs geplamuurd met haar eigen slijm dat ze kokhalsde als Xander zijn vingers in haar keel schoof. Het bleef niet bij slijm. Ergens na zeven of acht keer was het geen slijm meer, maar een golf braaksel die zurig uit haar slokdarm kletste. Xander ving die lachend op, besmeurde haar haren ermee en veegde vervolgens zijn handen af aan het restje blouse om haar lijf. Eens kijken wat er nog meer te ontginnen valt als we echt gereedschap gaan gebruiken, lachte Xander terwijl hij zijn broek openritste en zijn gebogen halfstijve pik vanachter zijn boxer de vrijheid gaf en meteen naar Beatrijs’ mond leidde. Die voelde het nog zachte vlees op haar wangen, maar begreep dat ze een andere opdracht had en sloot haar mond om de pik van Xander. Xander greep de haren op haar hoofd en rolde die samen naar een knot die hij vervolgens gebruikte om tegengewicht te bieden aan de voorwaartse stoten van zijn heupen.

Elke stoot schoof zijn pik ver in de mond en keel van Beatrijs. Zijn halfzachte vlees was al snel een keiharde paal die nog meer diepgang bracht in de woeste stoten die hij opving met Beatrijs’ haren. In hetzelfde ritme als hij stootte trok hij het hoofd naar zich toe, en Beatrijs kon niet anders dan zijn gehele paal in haar keel te laten glijden. Haar ogen begonnen sterk te tranen, haar keel probeerde met oprispingen de vrijheid te herwinnen en het duurde niet lang voordat elke beweging van Xander uit de mond samenging met een stroom slijm die hij meetrok uit de keel van Beatrijs. In het ritme van zijn neukbewegingen sprak Xander zijn volgende order. Je … kunt …. maar …. beter …. flink …. kokken … des … te … meer … glijdt … het .. zometeen. Beatrijs hoorde de woorden, maar kon ze niet plaatsen, kon er geen begrijpelijke zin meer van maken, zo werd ze lichamelijk beziggehouden met die paal, en haar ademen. Alles trok zich terug naar dierlijke reacties bij elke keer dat zijn pik in haar keel schoof. Toen Xander tenslotte terugtrok viel beatrijs dan ook hevig naar adem snakkend voorover, haar laatste restje vocht voor haar uitbrakend. Dit gaf Xander de gelegenheid om haar heen te lopen en zijn naakte kruis en met keelslijm besmeurde paal tegen de naar achter stekende billen van Beatrijs te duwen. Even zocht hij de ruimte, trok wild beatrijs’ benen uit elkaar waardoor ze helemaal voorover op haar buik op het mos viel, en vond toen de opening die hij zocht, het sterretje in de vieze bezwete bilspleet van Beatrijs. Hij plaatste zijn eikel en duwde door. Niet eens snel, niet eens met een alles doorborende stoot, maar wel aanhoudend. Zijn eikel verdween toen hij de eerste push gaf, en zijn paal volgde daarna met minder kracht. Hij gleed door zonder te stoppen, zonder rekening te houden met de ijselijke kreten van Beatrijs, vooral bij de penetratie van zijn eikel, die hij smoorde door met een hand haar hoofd in het mos te duwen. Beatrijs worstelde met haar hoofd, nu hevig zoekend naar lucht, en vervolgde haar kreten op het moment dat ze de vrijheid kreeg. Dat leverde haar de eerste tik op, de eerste van velen, op haar achterhoofd, haar billen, haar rug, tot ze tot het besef kwam dat stilte in ieder geval die pijn weerhield, haar alleen nog maar te dealen liet met de pijn van de grote pik die nu zonder stoppen in en uit haar aars schoof, langs haar spieren schuurde, haar aars openrekte zoals ze nooit eerder gevoeld had. Beatrijs keek wezenloos opzij, een wang op het mos, de ogen naar de verre horizon. Xander zag haar blik en intensiveerde het pompen. Hij gebruikte eerst de eens zo mooie haren van Beatrijs als teugel, en vervolgde daarna met twee handen geklemd om het vlees langs de heupen van beatrijs, tot hij voorovergebogen aan zijn laatste stoten begon en nu Beatrijs’ borsten vastkneep en als trekteugels gebruikte. Iedere … stoot … diep … in … haar.

Het eindigde bij Xanders klaarkomen, hij vertraagde, maar stootte nu dieper en harder, als laatste bewegingen voordat zijn sperma in golven in de aars van beatrijs spoot. Toen hij terugtrok volgde het witte goedje meteen erachteraan en droop op de grond. Slechts een klein beetje rood. De aars bleef nog even de gapende bewegingen maken. En sloot zich, voor eeuwig anders dan vroeger. Beatrijs was opengerekt en zou nog maanden voelen wat er vandaag gebeurd was.

Xander ging met zijn broek nog omlaag op de bank zitten en nam een flesje water uit een meegebrachte tas. Zijn pik stond eerst nog naar voren, maar zakte steeds verder ineen, druipend van zijn eigen sperma en de plekken uit Beatrijs’ aars. Fatsoeneer je, zei hij zacht tegen Beatrijs die argwanend overeind kwam. Ze zette zich recht op haar knieën en stroopte haar rok die al die tijd om haar heupen opgerold zat naar beneden. Aan haar broekje dacht ze niet eens meer, als ze die al kon vinden was het toch gescheurd en onherroepelijk besmeurd. De blouse was net zo vies, maar het was haar enige bedekking dus knoopte ze het enige vastgebleven knoopje bij haar navel vast en keek ze bedenkelijk naar de vuile vlekken op het fijne stof. Xander keek haar even aan toen ze daarmee klaar was, knikte naar zijn eigen kruis, en commandeerde: schoonlikken! Lik je eigen goor weg. Beatrijs gehoorzaamde zonder te kikken en zoog behendig haar lippen om zijn eikel, daarna om zijn slappe bungelende lul en proefde zijn geil en haar eigen goor.  Toen ze klaar was dronk Xander net zijn flesje leeg. Ze had ook dorst, haar keel deed zeer, alles deed zeer, maar haar lichaam smachtte naar water. Xander zag het. Drinken? Vroeg hij op een onwerkelijk vriendelijke toon. Beatrijs knikte en begon in afwachting daarvan de vlekken op haar blouse een beetje weg te poetsen. Misschien was er ook nog wel een flesje water om haar enigszins te fatsoeneren. Die handeling, die gedachte, liet haar even het zicht op Xander ontnemen en het volgende wat ze voelde was een warme straal die op haar voorhoofd kletste, ze keek omhoog, maar werd meteen verrast door een volgende warme stroom op haar gezicht. Het kwam in ongecontroleerde harde stoten, de stinkende pis van Xander. Hij speelde lachend met zijn piemel boven de knielende en wegduikende Beatrijs. Vergeefs. Xander had voldoende om haar hele zojuist enigszins rechtgetrokken dunne blouse te doorweken met plakkerige geurende urine, om haar haren helemaal te ruineren, om haar mond vol te spuiten. Je had toch dorst? Drinken koe, drinken. Op haar knieën in het mos, de handen vroom voor haar schoot gevouwen, het hoofd omlaag onderging Beatrijs de stinkende vernedering van Xander. Een enkele keer likte ze met haar tong langs haar lippen om het vocht te proeven. Dorst, goor, dorst, goor, dorst goor. Ze had dorst en bewoog haar hoofd omhoog om de laatste stralen van Xander met open mond te ontvangen.