Xander is voor orde en discipline

(zie vorige verhalen voor delen 1 en 2)

… Toen de politieterreinwagen het open gedeelte in het bos opreed had Xander zich inmiddels weer decent gekleed op het houten bankje laten neerzakken. Beatrijs echter zat nog op haar knieën op het mos, inmiddels helemaal plakkerig van stinkende drogende urine. Haar make-up had zich gemengd met de pis en was doorgelopen langs haar wangen in haar hals. Haar haren klonterden alle kanten op. Haar blouse plakte aan haar bovenlijf. Wachtmeester de Roode stapte uit de passagiersstoel, gevolgd door haar adjudanten vanachter het stuur en de achterbank. Er waren de laatste tijd meer klachten binnengekomen van feestende jeugd in de natuurgebieden en het was inmiddels een persoonlijke opdracht voor de wachtmeester om daar een eind aan te maken. Daarom was ze met volledige ondersteuning nu uitgerukt naar de berichten van gekrijs en herrie in het bos. Zonder in eerste instantie op Beatrijs te letten sprak de wachtmeester Xander aan om te informeren of hij iets wist van de kreten die bezorgde wandelaars aan de politie gemeld hadden. Xander bleef rustig en speelde de vermoorde onschuld. Hij wees alleen maar naar Beatrijs, hoe ze tekeergegaan was, hoe zij zich aan hem had opgedrongen en zich te buiten was gegaan aan, en daar pauzeerde Xander even, aan dierlijke lusten, met dierlijke kreten. Hij meldde hoe het hem speet dat hij bij deze zaak betrokken werd door een toevallige ontmoeting met deze heks, die hij nog geprobeerd had te kalmeren. De wachtmeester knikte begrijpend, een toonde haar respect voor deze voorbeeldige burger. Daarop draaide ze naar Beatrijs en het was pas toen dat zij haar herkende als de hulp op de school die ze jaren geleden had verlaten na een kwellende onderwijsperiode, een kwelling die ze nog wel eens met haar meedroeg in haar functie als politiewachtmeester. En haar een enkele aantekening had bezorgd op haar blazoen. Beatrijs was destijds onderwijsbegeleidster, net zoals ze dat nu nog doet. Zij herinnerde zich de wachtmeester niet meteen, geschokt als ze nu ook nog was hoe ze zich aan haar nu presenteerde. Zo, zo juf van der Lee, wat een eer u nogmaals te ontmoeten, zei de wachtmeester sarcastisch. Beatrijs keek op. Sarah de Roode? Vroeg ze.

Daarop duwde de wachtmeester Beatrijs met een trap van haar laarshak naar achteren. Wachtmeester de Roode voor je, juffie Bea! Schreeuwde ze. Beatrijs werd door de adjudanten omhooggetrokken en met geklemde armen voor de wachtmeester gehouden. En? Schreeuwde de wachtmeester. Ja wachtmeester, mompelde Beatrijs. Inmiddels was ook Xander naast de wachtmeester komen staan. Ze was bij mij ook al zo onbeleefd, mevrouw wachtmeester, slijmde hij. Drong zich bij me op, alsof ik zomaar beschikbaar zou zijn voor haar om haar te helpen haar behoeften te bevredigen. Aha, vervolgde de wachtmeester. Is dat waar juffie? Kon je je lijf niet inhouden om zomaar deze heer lastig te vallen? Beatrijs keek naar Xander, en wist wat te doen. Ja mevrouw, ik kon me niet beheersen, het spijt me mevrouw. De wachtmeester haalde een wapenstok en wees met de punt naar Beatrijs’ bijna open blouse en zichtbare borsten. Zeker weer je uiers gebruikt om mannen proberen dol te maken he? Zei ze terwijl ze met de stok de blouse verder openschoof. Net als bij mijn vriend Leo vroeger op school die je verleidde met je uiers. Voor mij had hij geen aandacht, nee het was tieten van Bea hier en memmen van Bea daar. Beatrijs keek op. Ik wist niet …, fluisterde ze. Dat leidde tot de eerste tik van de stok op de tepel van een borst wat haar meteen tot zwijgen bracht. Ophouden nu juffie! Riep de wachtmeester streng. Altijd je uiers! Deze arme meneer hier probeerde je ook vast te verleiden, maar genoeg nu! Afgelopen! Adjudanten, houd haar vast. De adjudanten zetten zich schrap en de wachtmeester nam een tweede wapenstok en schoof er een onder de borsten van Beatrijs en de andere erboven. Vervolgens klemde ze tiewraps om de uiteinden die ze steeds strakker aantrok zodat de stokken elkaar steeds dichter naderden, met beatrijs’ borsten ertussenuit stekend. Uiteindelijk klemden twee klompen vlees tussen de stokken. De wachtmeester glimlachte tevreden over het resultaat en lachte harder toen Beatrijs schreeuwde van de pijn op het moment dat de wachtmeester met een pets op beide borsten sloeg. Xander lachte net zo hard mee. Ik heb touwen in mijn tas, zei hij. De wachtmeester glunderde en droeg de adjudanten op Beatrijs vast te binden. Die draaiden een touw om Beatrijs’ polsen en vervolgens om de uiteinden van de stokken voor haar lijf. Daarna ging het van de uiteinden van de stokken naar twee bomen waartussen Beatrijs nu vastgepind werd. Een volgend paar touwen ging van dezelfde bomen naar haar enkels en dwongen haar wijdbeens enigszins voorovergebogen te staan, wankelend op haar voeten omdat haar armen geen evenwicht konden brengen. Ze hing nu half tussen staand en op haar knieën voorovergebogen. De wachtmeester controleerde de touwen en was zeer tevreden over de positie waarin haar vroegere onderwijzeres nu hing. Ben je nu nog zo geil juffie koe? Vroeg ze. Ze keek naar Xander, die knikte, waarop Beatrijs bevestigend antwoordde. Ja wachtmeester. Vreselijk, fluisterde Xander dicht bij Wachtmeester de Roode. Wat ze wel niet denkt, vroeg hij zich hardop af. Dat een man opgewonden zou raken van een dergelijk display van vlees? Dat een man hard zou worden van zoveel onbenulligheid? Xander sprak de woorden steeds dichter bij de oren van de wachtmeester. Terwijl iedereen toch weet, rondde hij af, dat een man juist stijf wordt van orde, discipline, doortastendheid…. en uniform. Op dat moment legde hij een hand om de heupen van de adjudant en duwde in haar kruis. Ze kreunde… trilde even op haar benen….Ja … discipline, zei ze. Tucht, kreunde ze. Ze trok haar rok omhoog om Xander de toegang te verschaffen die hij wilde, en zij verlangde.

De adjudanten sloegen het tafereel gade en zagen hoe de onbekende man zijn handen tussen de dijen van hun wachtmeester schoof, zijn broek opende en meteen met zijn pik toegang zocht tussen de billen. Het wond hen op, en ze vonden in Beatrijs de juiste persoon om hun lusten op bot te vieren. Hun handen gleden over de ronde billen die in de touwen voor hen hing, ze gebruikten hun wapenstok, eerst voor een tik en daarna voor pijnigende slagen op het dikke vlees. Ze gebruikten hun zaklantaarns, dik en voorzien van een lederen handvat als oefendildo’s op Beatrijs voor hen. Maar dat alles was slechts voorspel, want op het moment dat hun wachtmeester op haar knieën voorover viel onder de pompende bewegingen van Xander, ontblootten zij ook hun onderlijf en namen voor en achter Beatrijs hun positie in. De ene vanachter tussen haar dijen, de tweede van voren in haar mond. Bungelend in de touwen, onderging beatrijs opnieuw de vernedering. En Xander keek toe, niet alleen naar de wachtmeester onder hem, die hem zijn tweede orgasme van de dag bezorgde, maar ook haar adjudanten aanspoorde het gebruik van Beatrijs op te voeren. Xander merkte hoe ze meer genoot als zijn neukbewegingen vergezeld gingen van het ruwe gebruik van Beatrijs. Alles kwam tenslotte samen in de taser die de wachtmeester op een bepaald moment in haar handen had, en richtte op Beatrijs, die de inslag niet verwachtte. Toen die uiteindelijk kwam explodeerde haar hele lijf zodat beide adjudanten feitelijk leeggezogen werden door een samentrekkend gat. Beatrijs ging in een roes door de genotskreten van de adjudanten die haar nogmaals volspoten en door de aanblik van de wachtmeester die na haar schot kreunend ineenzakte onder de pik van Xander. Toen ze wakker werd was het donker, was iedereen verdwenen, waren de touwen om haar polsen losgesneden en wapenstokken weer ingenomen, voelde ze haar geslacht nog schuren van de penetraties en waren haar borsten nog steeds donkerpaars van het afknijpen. Ze was blij dat het donker was. Zo kon ze tenminste ongemerkt naar huis wandelen, of beter gezegd strompelen op een paar paarse pumps met afgebroken hak die ze nog terugvond in het gras, met opengescheurde blouse en pijnlijke borsten.