“En dat was de eerste keer dat je met een andere vrouw …..?” – “iets had, ja”, vulde Sophie de vraag met het antwoord in voordat Beatrijs het haar tante had kunnen vragen. “En het was het begin van het einde van het huwelijk met je oom. Natuurlijk kwam hij erachter, en voor mij was het geen vergeven en vergeten”. Even was tante stil. “Maar gelukkig was het het begin van mijn nieuwe leventje in dit knusse huisje. Ik ben er blij mee….nu”. Beatrijs was er even stil van, net als tante. Ze dronken heel voorzichtig van de thee. Beatrijs vond het fijn bij tante Sophie, hoe vrolijk ze was, hoeveel ze ondernam, hoe eerlijk ze ook de dingen met haar besprak, veel opener dan thuis eigenlijk. Daarom genoot Beatrijs ook altijd van de logeerpartijtjes bij tante. Ze dronken thee, bleven heel laat op, keken snikkend naar romco’s op de televisie, en soms een late ondeugende film op een zenderkanaal waar ze thuis nooit aan toe kwamen, eentje die op locked stond, maar niet bij tante Sophie. Tante nam Beatrijs mee indoorskiën in het midden van de zomer, bezocht theatervoorstellingen in slooppanden en reed zonder blikken en blozen naar een naturistenstrand toen het afgelopen zomer zo gruwelijk heet was. Voor het eerst kleedde Beatrijs zich daar helemaal uit. Niet dat ze dat moest van Sophie. Die had haar juist aangeraden thuis de bikini alvast aan te doen, maar toen ze daar naast tante zat, die vrolijk lachend net uit haar broekje was gestapt en haar blote billen in het zandstrand zette, vond ze dat ze niet achter wilde blijven. Ze wipte haar broekje onder haar billen. Gek eigenlijk dat ze eerst het broekje uitdeed, en als laatste pas het strikje van haar bikinitopje lostrok.

Het stof viel van haar ferme borstjes, hing even los in de tijd dat Beatrijs om zich heen keek, zoekend naar mensen die haar aanstaarden, maar toe ze die niet zag, en alleen gelijkgestemde naakte mannen en vrouwen zag genieten van de warmte, trok ze het topje helemaal af en stopte het in haar tas. Sophie keek haar trots aan. “Hier, neem wat te drinken”, en ze grapte door even het koude water over Beatrijs’ borstjes te sprenkelen. Beatrijs gilde even, veegde het af met een handdoek, en liep vervolgens gillend met de fles achter de wegrennende tante aan over het strand in het koele zeewater. Mensen keken op, keken naar het vrolijke tafereel, en genoten verder. Terwijl het water van haar haren over haar lijf druppelde kwamen ze weer uit het water en gingen op hun buik op hun handdoeken liggen drogen, naakt, billen omhoog, handen onder hun hoofd, hun hoofden naar elkaar. “Je bent mooi”, zei tante Sophie. “Jij bent gek”, antwoordde Beatrijs.

Het was niet de eerste keer dat tante haar mooi had genoemd. Als ze logeerde in het weekend kon ze nooit zo heel lekker slapen, en was ze vroeg wakker. Ze klopte dan wel eens in de ochtendschemer op de slaapkamerdeur van Sophie en sprong dan na een slaperig maar goedkeurend gemompel op haar bed. Soms dook ze alleen onder de dekens en viel in slaap, soms sprong ze op Sophie en begon een zaterdagochtendattack waarbij ze haar grote tante in een houdgreep probeerde te leggen.

Die verweerde zich natuurlijk, naargelang haar stemming met gepaste weerstand. Meestal liet ze Beatrijs begaan zodat die triomfantelijk, schrijlings over Sophie gezeten, haar handen boven haar hoofd drukkend, voorovergebogen, haar hoofd heel dicht bij het hare, de overwinning kon opeisen. De strijd had haar tol geëist. Zowel haar eigen nachthemd als dat van Beatrijs trok helemaal omhoog, broekjes slopen in de bilspleet, borsten waren er om in te knijpen, zogenaamd om te pijnigen, maar eerder om te choqueren. “geef je je over?”, vroeg Beatrijs dan met haar hijgende stem vlak boven Sophies hoofd. “Ik geef me over”. En ook dan zei ze wel eens “je bent mooi”, waarna Beatrijs zogenaamd beschaamd wegdraaide. Andere keren dat ze Sophie opzocht was tijdens onweersbuien. Beatrijs was als de dood zo bang voor de flitsen en de donder, en klopte steevast in het midden van de nacht aan bij tante als het weer zover was. Die trok het dekbed dan al terug en wenkte Beatrijs naar de veilige warme plek. Beatrijs kroop erin, draaide zich om en liet Sophie haar armen over haar omslaan en heel dicht tegen haar rug aankruipen zodat ze meteen gerustgesteld in slaap viel.

Zo knalde het ook weer die ene nacht vorige week. De flitsen verlichtten het logeerbed van Beatrijs bij tante Sophie en toonden haar angstige gezicht vlak voor de donder haar bijna in huilen deed uitbarsten. Ze stapte uit bed en liep in haar korte nachthemdje en broekje tussen twee onweersklappen door over de gang naar de kamer van Sophie. Ze klopte, en wachtte het mompelen van Sophie niet af. “Mag ik….?”, zei ze toen ze de kamer binnenliep. Sophie deed haar nachtlampje aan. “Ben je bang lieverd, natuurlijk, kom maar”, en ze sloeg het dekbed terug. “Kom maar tussen ons in”. Beatrijs moest even schakelen over het woordje ‘ons’, maar zag toen Sophie het dekbed terugsloeg de andere vrouw liggen, naakt, haar grote borsten bungelend langs haar lijf, een been recht, een been opgetrokken. Ook Sophie was naakt. “Kom je? “, vroeg ze. Beatrijs kroop op het bed en gleed tussen de twee naakte vrouwen, die nadat Sophie het licht had uitgedaan, het dekbed weer optrokken en hun armen in elkaar strengelden, met Beatrijs ertussen.