Xanne bepaalt

“Och ja, voor ik het vergeet”, zei Sander terwijl hij zijn jas al aantrok. “Vanmiddag heb ik weer een bijeenkomst van de cultuurcommissie en ik heb Xanne eigenlijk beloofd dat ze bij ons mee kon eten omdat we pas zeven uur klaar zijn.” – “Xanne?”, keek Margreet haar man vragend aan. “Xanne ja. Je weet toch wel, je hebt haar zelf toen ook ontmoet bij de opening van het theater.” – “Jawel, jawel, stamelde Margreet. Ik weet wie je bedoelt. Mooie jongedame, vond jij toch?” Sander glimlachte en liep op zijn echtgenote af. “Nee lieverd, ik niet. Jij zei dat. Weet je nog? Dat vond ik toen al opvallend, en nu lichten je ogen weer zo op en doe je nerveus. Jij vindt haar toch ook aardig?” Margreet sloeg haar ogen neer. Sander legde zijn vingers onder haar kin en duwde haar hoofd omhoog. “Waarom kijk je weg? Doe wat leuks aan schat. Het wordt gewoon gezellig. Ok?”. Margreet knikte.

Halverwege de middag ontving Sander nog een appje. “Zal ik dan Mexicaans koken? Wat vindt ze lekker? En ik weet eigenlijk niet wat ik aan moet. Dat leuke nieuwe truitje? Of vind je dat te kittig?” – “Mexicaans is goed schat" antwoordde Sander kort. “En Xanne zegt kittig juist leuk te vinden" voegde hij er even later met een smiley aan toe. Margreet stond perplex. Had haar man nou zojuist dit gedeeld met Xanne? Wat moest zij wel niet van haar denken. “Rotzak" appte ze nog naar haar man, en begon te koken.

Iets later dan zeven kwamen Sander en Xanne lachend binnen. Margreet begroette haar met een warme hand en dat werd meteen beantwoord met drie ferme zoenen. Ze rook zo … heerlijk, betrapte Margreet zichzelf. Even wierp ze nog een verlate boze blik naar Sander, maar dat was meteen ook het begin van een gezellig etentje. Xanne en Sander vooral keuvelden aan een stuk door over cultuur en hoe weinig mensen dat waardeerden tegenwoordig. Margreet hield zich een beetje afzijdig, en voelde zicht toch wat minder betrokken dat de andere twee. Xanne betrok haar echter wel in het gesprek, en hoewel Margreet dat in het begin prettig vond, begon haar wel de stekeligheden op te vallen die Xanne naar haar toe uitte. Zo complementeerde Xanne haar wel met de Mexicaanse maaltijd, maar voegde daar ook aan toe dat het een uitstekend idee van Sander was waar zij goed naar geluisterd had, en ging ze meteen door in hoeverre ze vaker goed naar Sander luisterde. Sander verdedigde Margreet aanvankelijk nog, maar in de loop van het etentje bevestigde hij steeds vaker Xanne en zei dat dat het inderdaad doorgaans van hem moest komen en dat Margreet het uitstekend dan oppikte. Een toevoeging om haar zogenaamd nog credits te geven. Ze luisterde goed, was de algemene toon, en daar kreeg Margreet toch een nare bijsmaak van, hoewel ze het niet kon weerleggen. Xanne ging steeds verder in de discussie over luisteren en opdragen in een relatie. Ze beargumenteerde dat dat de enige juiste relatie was. Gelijkheid leidde over het algemeen tot onoplosbare wrijvingen die weer tot een scheiding moesten leiden. Enkel als er een dominante factor in een relatie was konden dit soort wreveligheden beslecht worden en kon een relatie bloeien. Margreet kroop dan in haar schulp en Sander knikte steeds meer instemmend. Heel even probeerde Margreet een wederwoord en vroeg of zij de vrouw dan ondergeschikt aan de man zag, maar dat pareerde Xanne meteen door te stellen dat wie de dominant was per relatie verschilde. “Soms was het de man”, en ze keek naar Sander toen ze dat vertelde, “en soms is het de vrouw”. “Wees gerust”, voegde ze onverwacht voor zowel Margreet als Sander nog toe. “In mijn relaties is de man de bitch, en niet ik”, zei ze stoer. En daar nog eens bovenop “of de vrouw”, terwijl ze streng naar Margreet keek.

“Het was heerlijk”, zei Xanne even later. “Hoe gaat het hier normaal gesproken? Margreet ruimt af?”. “Eigenlijk wel toch,” zei Sander. Margreet knikte. “Dat dacht ik al”, en ze leunde achterover op de eetkamerstoel. Margreet stond op en begon af te ruimen. Ze stapelde de borden nabij haar op en rijkte voorover om ook de borden bij Xanne te pakken. Die had geen enkele intentie haar de borden aan te geven, maar keek in de plaats van haar Margreet aan als die vooroverboog. “Kittig inderdaad”, zei ze. “Pardon?”, reageerde Margreet. “Je truitje….kittig”. Margreet keek naar Sander, maar die hield zijn mond dicht na een aanvankelijke bloos. “Ach jee, jullie schamen je toch niet? Echt waar? Wel? Je kondigt notabene een kittig truitje aan, bespreekt het, besluit het toch aan te doen en bent dan verrast als ik het opmerk? Ik heb slechts een bedenking,” vertelde Xanne. “Sander, als jij je vrouw zo voorovergebogen ziet en je ziet de inkijk die ze opzettelijk aan je aanbiedt op dat moment, wat ontbreekt er dan? Of beter gezegd, wat is er nog teveel?”. Margreet stond meteen rechtop met haar handen voor haar borsten, verward door de steeds verdergaande directheid van Xanne. “Ik weet niet wat je bedoelt,” zei Sander. “Ach kom”, riposteerde Xanne. “Vraag haar voor je te bukken en kijk. Wat valt je dan op?”. Sander keek naar Margreet maar allebei bleven ze stil. “Vraag het je vrouw!”, zei Xanne nu nadrukkelijker. “Ik dacht dat ik jou een andere rol had ingeschat”. Sander keek even naar Xanne en draaide terug naar Margreet. “Buk voor me”, zei hij eerst voorzichtig. “Buk”, vervolgde hij zelfverzekerder, “en laat me zien wat je ook schaamteloos aan Xanne liet zien”. Margreet rilde, keek naar Sander, keek naar Xanne, maar kreeg geen verdere aansporing. Hier moest ze het mee doen. Dit was de ‘last call’. En ze spreidde haar handen op de tafel en bukte voorover in de richting van Sander en hief haar hoofd omhoog zodat Sander nu vol de inkijk kon bewonderen in het wijde dunne, ‘kittige’ truitje. “Wat zie je?”, vroeg Xanne. “Wat zie je teveel? Corrigeer het”. Sander wist al lang wat ze bedoelde. Hij keek tussen het truitje en het naakte lijf van zijn vrouw en zag haar borsten samengeknepen in de meest solide BH. “Schat, neem je de eerste borden mee en doe je dan voor je weer terugkomt voor de rest even die onnodige belachelijke BH uit?”. De mededeling was zakelijk, op neutrale zachte toon. Sander draaide ook meteen het hoofd van Margreet weg die nog steeds voorovergebogen aan de tafel stond, en begon een gesprek met Xanne over dualiteit in de hedendaagse kunst. Xanne glimlachte. Margreet ging rechtstaan, pakte de eerste stapel borden en liep naar de keuken.  In de woonkamer ging het gesprek tussen Sander en Xanne verder en beiden keken niet op toen Margreet weer de kamer binnenkwam. Margreet liep naar de tafel waar ze verder ging met afruimen. Daarbij bleef ze vanaf de overkant van Xanne het servies bij haar op te pakken, en weer hielp Xanne haar niet zodat ze ver voorovergebogen moest reiken. Xanne zag genoeg en glimlachte. Sander zag het ook al, hoewel hij niet in lijn van de inkijk stond zag hij de bungelende borsten van zijn vrouw in het dunne truitje bollen en rollen als ze bewoog. Ze had geen ferme borsten, ze hingen en dat werd goed zichtbaar als ze ver vooroverboog. Xanne keek naar de memmen in het truitje. “Sander, waarde vriend”, begon ze. “je vrouw geilt op me.” Sander werd rood, maar nu van opwinding en nam het stokje over toen Xanne hem toeknikte. “Margreet? Geil je op Xanne? “Stelde Sander de vraag alsof hij vroeg waar de autosleutels gebleven waren. Margreet reageerde met een timide knikje. “Pardon”, beklemtoonde Xanne. “Ja” – “Pardon”, zei Xanne opnieuw. “Ja mevrouw” – “En?”- “Ja mevrouw en mijnheer”, vulde ze aan terwijl ze om en om Xanne en Sander aankeek.

“Goed zo bitch”…..