Natuurlijk hield ik me niet aan de afspraak met Jeff, in ieder geval niet in het begin. Ik droeg toch al geregeld een rok of jurk maar ook na de afspraak bleef ik een broek dragen wanneer ik dat wilde, en ook mijn ondergoed weigerde ik uit te laten. Ruud drong nog wel aan…stel dat hij het merkt…wat als ik niet op tijd reageerde…en vooral in het begin: wat moest hij nou bij Jeff afleveren? Ik laadde een tas vol met broeken en ondergoed, een vrouw moet toch wat opruimen soms, of niet? Die bezorgde Ruud keurig bij Jeff. Volgens Ruud had Jeff even gevraagd of dat alle was, maar zijn bevestigende knik gewoon geaccepteerd. Ik nam mijn voorzorgsmaatregelen om altijd een rok mee te nemen als ik die dag een broek had aangetrokken. Jeff hield zich ook aan zijn woord. Hij overlaadde me ook niet met appjes. Heel af en toe kwam er eentje binnen, vaak ook nog op schappelijke tijden in de avond of het weekend. Ik had in ieder geval voldoende tijd om mijn BH of slipje of broek uit te doen en de gevraagde foto te leveren, vaak wazig en haastig, zonder dat hij daar ooit commentaar op had. Het wisselen van broek naar rok werd alleen steeds vervelender en zonder dat ik het merkte liet ik de broek steeds vaker voor wat het was, en koos ik automatisch de rok en jurk. Hetzelfde sloop er eigenlijk al vrij snel daarna in bij mijn BH. Het is gewoon bijzonder lastig om buitenshuis ongemerkt een BH onder je blouse of truitje weg te moffelen, en na een checkfoto weer aan te doen. Ondanks mijn cup grootte liet ik die geleidelijk achterwege, sowieso thuis maar op den duur ook buitenshuis en op het werk.  De checkfoto was dan een simpel liften van het truitje of openen van de bovenste knoopjes. Je gedraagt je gewoon steeds meer naar het gemak. 

Mijn broekjes bleef ik consequent dragen. Heel lang tenminste. Die verschuiving kwam pas nadat er iets anders op mijn werk gebeurde. Mannen werden vriendelijker tegen mij, aanhaliger,  geïnteresseerder . Dat had natuurlijk alles te maken met mijn borsten. Die bungelden tegenwoordig opvallend terwijl die vroeger altijd decent werden vastgehouden. Dat riep ook een tegenreactie op van enkele vrouwen. Men begon over me te roddelen, en de nog nette 'ongepast' werd ook regelmatig afgewisseld met 'sletterig'. Ik begon de aandacht van beide zijden te waarderen, genoot van de aandacht voor mijn lijf, vond het spannend nu eens een keer de stoute durfal te zijn. Dat leidde ertoe dat ik na een checkfoto S ook wel eens mijn slipje in mijn tasje liet, of ’s ochtends  mijn broekje gewoon thuisliet. Zo gleed ik steeds meer in het stramien dat Jeff in het begin al voor ogen had en in zijn regels had vastgelegd, alleen voelde het niet meer als een verplichting voor me. Ik genoot van de blikken op mijn borsten, speelde met de knoopjes van mijn jurk, speelde ook met de zoom van mijn jurk die hoger en hoger op mijn dijbenen schoof als ik in een geanimeerd gesprek aan tafel zat. Bij de veilige lange wikkelrok die volgens Jeff toegestaan was speelde ik met de split als ik mijn benen over elkaar sloeg. Bij de keuze in de ochtend voelde het op den duur niet meer bezwaarlijk een eigenlijk te korte rok of jurk te kiezen voor de werkdag. De vrouwelijke collega’s sisten, de mannelijke kwijlden. Ik werd bij de manager geroepen omdat er klachten waren over ongepast gedrag, maar in het gesprek met de manager (een man natuurlijk) overtuigde ik hem van juist de ongepastheid van een dergelijke vraag. En daarmee was voor de manager de kous af, waarvoor ik hem bedankte met een gespreide stand van de benen die hij alleen kon opvatten als een ongelukkige beweging, maar die ik gepland had als een blik op mijn kale spleet. 

Ik kocht geen broeken meer. Tijdens het winkelen gebruikte ik één keer de app waarin tot nu toe alleen S en T stond, om Jeff goedkeuring te vragen voor een jurk die op de knie viel. Ik weet niet waarom, maar dat voelde opeens heel normaal. Ik appte de foto vanuit het pashokje. Razendsnel antwoordde hij met een “Nee, welke winkel ben je?”. Toen ik hem de naam had doorgegeven kwam hij binnen enkele minuten met een foto van een andere jurk in die winkel. Uiteraard veel korter. Ik zocht de jurk in mijn maat op en bevestigde zijn keuze met een nieuwe foto vanuit het pashokje.   Het jurkje was ruim veel korter, en kwam halverwege de dijen. Ik bukte en voelde mijn kruis zo blootvallen. Bovendien leek de stof wel zeer dun en zag ik toch wel iets van mijn donkere tepelhof door de stof. Even schrok ik van de harde puntjes. Ik was dikkere zwaardere stof gewend die mijn borsten toch enigszins verhulden. Dit was heel anders. “veel beter” appte hij. “schandalig sletterig” , typte ik. “koop deze als je dat wil zijn”. Ik bloosde, en liep even later met zijn aangewezen jurkje uit de kledingzaak.