En nog was het geen reden voor Beatrijs weer bij zinnen te komen. Het was alleen nog maar erger geworden. Haar zucht naar verlichting van haar lust, haar lust naar het verlangen van de bakkerszoon, haar verlangen naar zijn genot, haar genot, het tolde, het zweepte op, het werd een verslaving. En hij profiteerde volop. Door steeds hogere eisen te stellen, absurder, gemener en vooral geiler. De klemmetjes die hij haar eerder als cadeau had gedaan waren inmiddels vervangen door tepelpiercings. In beide knopjes stak nu een titanium staafje. Daartussen hing een kettinkje, permanent, want vastgeklonken aan de staafjes in haar tepels. Beatrijs’ bellen bleven daar soms aangehaakt, als de bakkerszoon dat wilde. Soms ook waren het eenvoudige metalen gewichtjes die zwaar omlaag hingen en een continue trekkracht op Beatrijs’ tepels uitoefenden. De bakkerszoon had ook voor een halsbandje met haakjes gezorgd, nu nog een lederen versie, die Beatrijs zelfs in de nacht af kon doen, maar Beatrijs wist niet dat hij inmiddels een metalen ring had besteld om haar ook permanent te binden. Voorlopig had hij eenvoudigweg geëist dat als hij haar ooit zou zien zonder collar, zij gestraft zou worden. De ketting tussen haar tepels kon de bakkerszoon aan de haakjes van de collar hangen, waardoor haar hangtieten omhooggetrokken werden, een bijzonder uitzicht en uitermate pijnlijk voor Beatrijs.  

Beatrijs werd geacht in ieder geval elke vrijdagavond bij de bakkerszoon te verschijnen, als hij zijn vriendenavond organiseerde met kaartspellen, snacks en drank. Die Beatrijs vervolgens moest bedienen aan de steeds baldadiger wordende jongens, die naarmate ze meer dronken werden, ook steeds geiler werden en daarbij van de bakkerszoon vrij spel kregen op Beatrijs. Meisjes waren er niet in de groep. Het was een jongensfeest, en dat was geen goed nieuws voor Beatrijs. Aanvankelijk was ze de huishoudster, met schortje en al. Maar de onnodige extra’s verdwenen al snel. Nu maakte ze zich thuis al naar de eisen van de jongens op: hele zware smokey eyes waren verplicht. Haar opgestoken om niet in de weg te hangen en makkelijk als handvat te kunnen dienen. Kleding was overbodig. Ze vertrok op die vrijdagmiddagen altijd naakt onder een lange jas, maar wel op pumps. Nog bij de voordeur moest ze de jas altijd al uitdoen, voor ze aanbelde, en dan lieten de jongens haar met opzet langer wachten als het regende of als er veel verkeer was. Eenmaal binnen verzorgde ze de drankjes en liet gebeuren wat de jongens verwachtten. Ze betastten haar, knepen in haar billen en uiers. Trokken natuurlijk aan de ketting, dat was het pijnlijkst. En duwden haar natuurlijk uiteindelijk op haar knieën en trokken haar een voor een onder de tafel voor een pijpbeurt. De jongens waren viriel. Een enkele zaadlozing na het pijpen werd vaker opgevolgd door neuken. Zowel in haar spleet als in haar aars, altijd doggy. Men wilde haar niet aankijken, haar gezicht niet zien, zich niks hoeven aan te trekken van pijnlijke grimassen. Men wilde haar slechts gebruiken, voor hun eigen lust. Vol zaad met een pijnlijke kont en kut kwam ze dan ’s avonds laat weer thuis, voldaan, omdat ook haar bakkerszoon zich aan haar vergrepen had, met zijn heerlijk pik in haar gespoten had. Dat was haar doel.  

Afgelopen vrijdag was alles weer zoals altijd. De jongens waren weer baldadig. En dus reageerden ze dat af op Beatrijs. Niks nieuws. Althans, in het begin niet. De bakkerszoon genoot van de avond, maar hield zich afzijdig in zijn wensen naar Beatrijs. Hij verdween op een bepaald moment zelfs even en liet Beatrijs aan zijn vrienden. Die handelden zoals altijd en trokken Beatrijs’ mond over hun piemels, en duwden haar op de grond om haar vervolgens vanachter in aars of spleet te nemen. Ze lachten, verheugden zich op iets waar beatrijs nog geen weet van had. Een vriend sprak over een vriendinnetje, waarna hij door de rest terechtgewezen werd. Beatrijs duizelde. Haar grote liefde een vriendin? Wat was er aan de hand? Meer rumoer ontstond toen ze de voordeur hoorden. Daar zul je ze hebben, werd er geroepen. Beatrijs lag intussen nog op haar knieën op de grond, haar bovenlijf omlaaggedrukt door een stel stevige handen en een harde paal tussen haar dijen, pompend in haar spleet. Haar wangen lagen op de vieze vloer en ze kon net omhoogkijken naar de kamerdeur. Daar kwam de bakkerszoon binnen. Met zijn nieuwe vriendin. Even werd het stil. De jongen op Beatrijs stopte even, zijn pik nog diep in haar. “Iedereen…”, riep de bakkerszoon. “Mag ik jullie voorstellen?... “, ging hij ceremonieel verder. “Tamara”. Beatrijs trok wit weg toen haar dochter de deur binnenkwam. Ze sloot haar ogen even toen ze haar aankeek, op de grond, in de vuiligheid van het aangekoekte bier, met haar achterste omhoog, naakt, geneukt door de jongen op haar. Iedereen werd even stil, maar de bakkerszoon verbrak de stilte met een lach. “Party!!”, schreeuwde hij. En ging zitten aan het hoofd van de tafel, met Tamara op zijn knie. Nog meer dan anders wilden zijn vrienden nu iets van Beatrijs. Er werd geduwd en getrokken om plaats te kunnen nemen achter haar dikke kont. En degene die het niet lukte hurkten voor haar hoofd en verdeelden haar mond over hun piemels. Tussen het gespierde vlees van de jongens probeerde Beatrijs Tamara’s blik te vangen. Ze zag hoe zij in de armen hing van de bakkerszoon, hoe ze hem zoende, met haar armen om zijn hals, zittend op zijn knie.  

“heren, heren, waar is jullie hoffelijkheid?”, schalde opeens de stem van de bakkerszoon. De jongens keken op en draaiden naar hem toe. “We hebben een gast”, zei hij. “En jullie doen of dat varken als vanouds alleen jullie varken is”. Hij glimlachte naar Tamara terwijl hij Beatrijs ‘varken’ noemde. De jongens stonden op en trokken hun broek over hun druipende piemels op. “Wees eens hoffelijk voor mijn gast, varkentje”, zei hij naar Beatrijs. De jongens liepen uit het pad weg. Beatrijs kwam overeind, maar niet verder dan handen en voeten. Zij keek naar de bakkerszoon. Ze keek naar Tamara. Tamara zat nog steeds  op de knie van de bakkerszoon. Die trok haar rechterbeen omhoog aan haar enkel en zette die voet op zijn kruis. Daarna legde hij een hand onder haar rokje en stroopte die omhoog. Daarbij kwam Tamara’s blote kale spleetje vrij. “Kom op varkentje, werk aan de winkel”. Beatrijs aarzelde, maar kroop op handen en voeten naar het stelletje, haar ogen continu op haar liefde, haar beide liefdes. Bij het stel aangekomen greep Tamara de halsband van Beatrijs en trok die naar haar kruis.  

“Lik me, zeug!”