Focus 1

Beatrijs had de schuchtere jongens en meisjes van toen ze de brugklas binnenkwamen zien veranderen in ongeïnteresseerde pestkoppen. Met geen mogelijkheid kon Beatrijs hun aandacht op de lesstof richten en de jeugd werd steeds brutaler naar haar. Natuurlijk was ze aan het begin van het tweede jaar gepikeerd toen het schoolbestuur een jonge mediator, vers van de universiteit, aan haar klas toevoegde. De meid was niet eens lerares, maar had iets vaags als onderwijspsychologie gestudeerd. Hoe kon zij de pestkoppen nou op het rechte pad brengen? Nu, een maand later, zat ze achter in de klas en mijmerde nog eens over die vraag. De klas was doodstil. Men was aan het werk. “Focus”, hoorde Beatrijs Roos vanachter haar bureau aan de kop van de klas zeggen. Beatrijs geloofde het niet. Met een simpele “focus” verstomde elk geluid. “Focus”, hoorde ze Roos opnieuw zeggen. Hoe kon het toch dat ze zoveel invloed opeens kon uitoefenen op de jongens en meiden? “Focus, Beatrijs”. Beatrijs schrok op. Riep Roos nu haar naam?

Ze keek op over de lijven van de leerlingen voor haar. Roos keek haar aan. Ze glimlachte. “Focus, eindelijk”, hoorde Beatrijs. Maar er klopte iets niet. “Focus”, hoorde ze. Maar Roos praatte helemaal niet. Beatrijs keek in de ogen van Roos. Ze zei niets. Roos zei helemaal niets. En toch – “Focus”, galmde het door de klas, of in ieder geval toch in het hoofd van Beatrijs. “Wil je dat ik doorga, Beatrijs? Je bent al zo nat.” Beatrijs hoorde de woorden, onuitgesproken door Roos, maar toch hoorbaar als Beatrijs Roos aankeek. Ze schrok en duwde plots haar dijen tegen elkaar. Roos had gelijk. Beatrijs voelde de warmte van haar dijen en het kleffe van een straaltje kutgeil dat door haar broekje langs haar benen liep. Ze zuchtte. “Knik maar, of schud nee”. Beatrijs keek naar het kalme gezicht van Roos, tien meter verderop. Ze was overrompeld. Ze spreidde haar benen, en knikte. Op dat moment voelde ze de tong. Roos’ tong schoot als een spitse slang over Beatrijs’ klitje. Ze kreunde en moest haar hand voor haar mond houden om de aandacht van de leerlingen voor haar niet te trekken. “Focus, Beatrijs. Je bent al zo nat. Ga je hier, in hun aanwezigheid klaarkomen? Och wat een perverse daad. Smeek me Beatrijs, als Maria die bidt voor een ontvangenis. Sla je handen samen.” Beatrijs gehoorzaamde en sloeg beide handen voor haar mond samen. Dat was het moment dat ze voelde alsof drie vingers als een schep onder haar jurk in haar schede stootten. Zo diep, zo hard, zo fijn. Nu voelde het alsof ze terugtrokken, en weer erin, en eruit. Tot ze kwam, en voorovergebogen haar orgasme in de klas met zo min mogelijk geluiden probeerde te ondergaan.