De kennismaking deel 1

Dit is een waargebeurd verhaal. Wie iets gelijkaardig wil beleven mag altijd een priveeke sturen.

Dit had ik niet meer verwacht voor ‘vandaag’. 

Vooral niet omdat mijn maandstonden zo heftig waren. Dit had ik Je laten weten met een reprimande tot gevolg. Maar het bevel van mijn Meester om s avonds op een bepaalde plaats af te spreken deed mijn hart kloppen in mijn kut. Na het werk dus vlug naar huis om een douche. ik had verwacht pas de zondagochtend af te spreken dus had ik mijn persoonlijke voorbereidingen uitgesteld. Misschien kom ik zo van dat uitstelgedrag af. Maar wel een belangrijke les geleerd. Wees altijd klaar voor je Meester. Als een kip zonder kop loop ik nog net niet te kakelen door het huis. Vanonder hetzelfde als de vorige keer. Shit waar is dat rokje. Orde tine. Leer je misschien ook. Dan maar de langere neplederen rok. 21u fuck, ik kom weer te laat. ik moet naar een parking rijden en me parkeren naast een witte mobilhome. Hopelijk niet daar denk ik nog. In m’n zenuwen de gps niet aangezet en verkeerd gereden. 21.30. Nu ben ik echt wel te laat. 

Zenuwen gieren door m’n lijf en eindelijk na een veel te lange rit in mijn ogen parkeer ik me. ik had al straf dus het te laat komen beangstigde me. En spannend ook. ik had nog nooit het genoegen gehad een zweep op me te mogen voelen. Kan ik dat wel aan? Ok. Rustig ademhalen. Laten weten dat ik er ben. ik krijg bericht terug dat Hij naast me zal parkeren en ik moet instappen, hem begroeten en een kus geven en mijn blinddoek moet omdoen ik vraag mezelf af waar ik toch in hemelsnaam aan begin Zou dit toch niet te gevaarlijk kunnen zijn. Twijfel. Flight or fight. De nieuwsgierigheid overwint Bij het instappen en de kus waag ik te vragen of ik nog even eerst mijn gordel mag aandoen en dan pas de blinddoek. Hij glimlacht. Blinddoekje om, hoofd naar beneden en weg zijn we. Je stem is nu de stem van mijn Meester. Kriebels krijg ik ervan ik doe wat Hij vraagt en met mijn beperkte kennis van de stad probeer ik me te oriënteren, wat grandioos niet lukt natuurlijk. Je moest mijn spanning hebben opgemerkt want af en toe krijg ik een aai of geruststellend kneepje. Heerlijk toch dat Meester Zijn sletje liefkoost en op haar gemak wilt stellen. Nog een duwtje tegen het achterhoofd “naar beneden kijken”. Ja Meester. 

Ik hoor hoe we een garage binnenrijden en de poort terug dichtgaat Uitstappen. mijn Meester helpt me. We staan in een schuur of een loods. Weer vraag ik me af waarom ik mezelf in deze positie plaats. Zak en telefoon blijven in de auto dus ik heb geen mogelijkheid meer J iets te laten weten als er wat fout loopt. Wel ben ik ergens opgelucht dat ik niet gezegd heb dat ik haar rond een bepaald uur ging bellen zoals de vorige keer. Morgenochtend dus ,hoop ik. Shit. Niet volgens plan denk ik, maar dan besef ik dat niet ik bepaal en plan en dat ik me eraan moet overgeven. Vertrouwen dus.

De ruimte klinkt hol en ruim. De gedachte aan een schuur dringt zich weer op maar dan herinner ik me de elektrische poort. Had Meester niet gezegd zelfstandig te zijn? Dan is dit Zijn bedrijf.

Ergens wat opgelucht. Niet zo bizar en ook logisch. Blij dat ik nog op mijn gezond verstand kan rekenen en niet paniekerig wordt. 

Dan hoor ik een metalig geluid en besef dat dit kettingen zijn. Meester maakt mijn ene enkel vast, vraagt me een stap vooruit te doen en plaatst de kettingen om mijn rechtervoet. ik voel het zware metaal in mijn nek en hals maar hou van de zwaarte ervan. Hij maakt het niet vast waar ik op moment blij voor ben. ik voel de zwaarte van het metaal bij het nemen van ministapjes pijnlijk tegen mijn zere enkel duwen. Misschien Meester eens inlichten over mijn klim ongevalletje? Daar had ik niet eerder aan gedacht. Wandelen op hoge hakken is voor mij al niet evident maar met de kettingen om had ik het gevoel dat ik me zwaar aan mijn Meester vasthield en moest vertrouwen. We maakten een wandeling in de kille ruimte en ik was blij in een verwarmde ruimte terecht te komen. ik stond stijf van de spanning maar werd geaaid en geliefkoosd, mijn vlees gekeurd en kreeg een lieve klets bovenop mijn rok op m’n billen. Het Nepleer ervan maakte een mooi geluid. Na zich te hebben verzekerd dat Zijn sletje niet ging lopen werden de kettingen verwijderd. 

Het is er warm en mijn jasje en topje gaan uit. mijn tepels zijn al harder door Je speelse aanrakingen. ik moet fier rechtop staan, weet even niet wat te doen met mijn handen. Soms zijn deze een vervelend verlengstuk van mijn lichaam, en hou ze op een halfslachtige poging in een dienende houding. Zou dit voldoende zijn? Blijkbaar wel. Je maakt er een goede opmerking over. ik krijg een collar rond me. Dit gaat gemakkelijk want ik heb mijn haar deze keer in een staartje gedaan. Bewust wel, sorry Meester’ want haar in een staart is minder pijnlijk als eraan getrokken wordt. Zou hij dit doorhebben? Gelukkig niet. Je denkt dat ik het je gemakkelijk maak door te voorzien in een extra handvat. Oef.

Er hangen kettingen aan de collar. Ik besef dat deze rond mijn tepels gaan komen en deins wat achteruit denk ik. De verwachting van pijn was erger dan het klemmetje. Een lichte druk kwam op mijn tepel en ik liefkoosde het gevoel.

Meester zegt dat ik een mooie binnenhuisdecoratie zou kunnen zijn ik weet niet waarom maar dit deed me groeien van trots. ik hoor hoe Meester wat zweepjes klaar legt en mijn twijfels slaan weer toe. Hij teased me wat op mijn rok en ontblote bovenlijf. Als de flogger de klemmetjes raakt prikkelt dit mijn tepels. Af en toe krijg ik van mijn Meester een heerlijke zoen en mag ik even tegen Hem aanleunen. Dit geeft me een heel veilig gevoel. mijn rok gaat door de rits van voor gemakkelijk af. mijn plukje schaamhaar kan Jij door de vorm van mijn broekje gemakkelijk aanraken, even aan trekken.

Nog even de dienende gehurkte houding aannemen, ik maak een fout en ga op mijn knieën met mijn kont op mijn enkels gaan zitten. Mis. Opnieuw. Je leidt me in de gewenste houding, zo gehurkt zitten is best wel lastiger. Vooral pijpen in die houding zal er wel voor zorgen dat mijn bovenbenen gespierd blijven.

Tijd om de sublijst samen te doornemen. Weeralom twijfel want ik zal wat vragen moeten beantwoorden. Schaamte overspoeld me even als ik besef dat mijn verderfelijke gedachten gelezen gaan worden. Gelukkig mag ik van mijn Meester plaatsnemen met mijn knieën op een kussen. Terwijl Hij de lijst doorneemt mag ik Hem pijpen. Tussendoor geef ik antwoord op Zijn vragen.

Dit is niet zo erg denk ik nog, maar uit wat Hij zegt kan ik aannemen dat Hij wat met mijn grenzen gaat spelen. En die komt al snel.