Toen januari bijna ten einde liep, had mijn reis naar de wereld van anale stretching een bijna obsessief ritme aangenomen, het dagelijks dragen van mijn middelgrote zwarte plug werd net zo routineus als ademhalen. Elke dag was de plug een constante herinnering aan mijn identiteit als anale slet, een term die nu met trots en plezier in mijn hoofd resoneerde.

De kegelvormige anale dildo was een vast onderdeel van mijn trainingsregime geworden. Ik boekte goede vooruitgang, elke sessie duwde me een beetje verder, een beetje dieper. Het gevoel van de breder wordende omvang van de dildo was als een kaart naar mijn eigen verlangens, elke centimeter een bewijs van mijn toewijding en de transformatie van ongemak in extase.

Ik merkte dat ik reikhalzend uitkeek naar deze sessies, de stretch van de kegelvormige dildo was niet alleen een fysieke sensatie, maar een psychologische reis naar onderwerping. Hoe meer ik mijn "behoeftige kont" trainde, hoe meer ik verlangde naar dat gevoel van gevuld zijn, van uitgerekt worden tot wat voelde als mijn grenzen.  Het was een dagelijkse bevestiging van mijn kinks, een viering van mijn innerlijke slet.

Maar de echte opwinding kwam van de verwachting van mijn volgende uitdaging: een nieuwe, aanzienlijk grotere anale dildo. Ik had hem online gezien, zijn formaat was zowel intimiderend als onweerstaanbaar. De gedachte eraan deed mijn hart sneller kloppen met een mix van angst en verlangen. Zou mijn lichaam het accepteren? Zou ik hetzelfde genot vinden in zijn enorme vorm?

Ik bereidde me minutieus voor op mijn eerste poging met de nieuwe dildo. Glijmiddel was de sleutel en geduld was mijn bondgenoot. Ik begon met mijn medium plug, warmde op en liet mijn lichaam de geneugten van het uitgerekt worden herinneren. Na enige tijd stapte ik over op de kegelvormige dildo, mezelf eraan herinnerend hoe ver ik was gekomen, mijn spieren voorbereidend op de grotere uitdaging.

Uiteindelijk benaderde ik de nieuwe dildo. Zijn aanwezigheid was bijna ontmoedigend, maar ik werd gedreven door een innerlijk vuur, een behoefte om me over te geven aan deze nieuwe dimensie van mijn fetisj. Ik haalde diep adem, concentreerde me op ontspanning, op het genot dat wachtte.  Langzaam begon ik het te introduceren, de stretch direct en intens. Het was meer dan alleen fysiek; het was een mentale doorbraak, een moment waarop pijn en plezier samensmolten tot één exquise sensatie.

De reis ging niet over de bestemming, maar over de ervaring zelf. Elke millimeter die ik won was als een overwinning, niet alleen over mijn lichaam, maar ook over mijn angsten, mijn twijfels. Het gevoel was overweldigend, een mix van volheid en voldoening die me buiten adem achterliet, mijn geest draaide rond in de euforie van mijn onderwerping.

In mijn dagboek schreef ik: "Het omarmen van deze nieuwe dildo was als het omarmen van een nieuw deel van mezelf, een deel dat geniet van het zijn van een anale slet, van de vreugde van het stretchen en gestrekt worden. Elke sessie is een stap dichter bij het begrijpen van mijn grenzen, of liever gezegd, het bewijzen dat er geen grenzen zijn in het nastreven van genot."

Het dagelijks dragen van mijn plug was meer dan routine geworden; het was een verlengstuk van mijn identiteit, een badge die ik met trots droeg.  Elke openbare uitstap, elke alledaagse taak, was doorspekt met de spanning van mijn geheim, de constante herinnering aan mijn training, mijn reis.

Terwijl ik uitkeek naar februari, was ik niet alleen opgewonden over de nieuwe speeltjes of sessies, maar ook over de voortdurende evolutie van mijn onderwerping, over de eindeloze verkenning van mijn anale verlangens. De reis was nog lang niet voorbij; het werd alleen maar diepgaander, spannender.

Tot de volgende keer,

Laila