Waar haar lichaam leerde spreken
Geplaatst door: mike4bdsm op 27-10-25
Ik hoefde niet te vragen of ze bereid was.
Ze stond er al, in afwachting, haar ogen zoekend naar iets
wat ze zelf nog niet kon benoemen.
Ik ging rustig voor haar staan.
Eén vinger onder haar kin
tilde haar gezicht omhoog.
Ik zag hoe haar wimpers trilden.
Dat was het moment waarop ze begreep
dat ik niet zou schreeuwen
en dat ik ook niet hoefde.
Ik stapte achter haar, mijn hand op haar onderrug.
Niet duwen. Geen kracht.
Alleen richting.
Ik voelde hoe ze zich meteen corrigeerde
hoe haar ruggengraat zich verhief
alsof ze zich al langer aan mijn regels hield
dan ze zelf doorhad.
Ik liet haar knielen.
Rustig. Trots.
Ze keek niet naar de grond
maar naar de plek waar ik was.
Een teken van vertrouwen
dat ik nooit vanzelfsprekend neem.
Toen ze haar handen achter haar rug vouwde
alsof ze zichzelf vrijwillig aanbood
wist ik dat dit geen scène was
maar het begin van een taal
die we samen zouden leren spreken.
Ze gaf zich niet op uit angst.
Ze gaf zich over
omdat haar lichaam voelde dat het eindelijk wist
waar het hoorde te zijn.
En ik?
Ik voelde de verantwoordelijkheid
de kracht die niet wordt genomen
maar wordt toevertrouwd.
Daar, in die stille kamer
zonder touwen, zonder stemverheffing
ontstond een belofte:
Ik leid.
Zij volgt.
Niet omdat ze het moet
maar omdat ze het wil.
117 keer gelezen
Score:
(van aantal stemmen: )
Je moet eerst inloggen om te kunnen stemmen.